Monday, September 13, 2010

HURRICANE EARL


VAN SAINT JOHN USVI NAAR BONAIRE

Vrijdag 27 augustus 2010
Na een gezellige en drukke tijd op St. John USVI wordt het voor ons tijd om snel te vertrekken. Hurricane Danielle is ons noordelijk voorbij getrokken. De verwachting is dat hurricane Earl dicht langs of over St. John komt en achter Earl ligt alweer een nieuw lagedrukgebied klaar als broedplaats voor een volgende hurricane. Het wordt ons te link met deze weersverwachtingen!
We nemen afscheid van een paar vrienden en Kim gaat nog een paar uurtjes met haar vriendjes Simon en Gabe naar het strand.
Om 14.30 uur gooien we het anker uit in Round Bay. Het vlak van de boot moet worden schoongemaakt van alle aangroeisel. Met haar 53 ft is dit wel even meer werk dan onze vorige boot van 35 ft.
Na een paar uurtjes ploeteren zijn we klaar en hebben onze privé tuin weggekapt. Door dit werkje varen we straks 2 knopen sneller, dat is wel fijn als je snel naar het zuiden wilt.
Zaterdag 28 augustus 2010
Om half zeven worden we gewekt door Kim. Nog even keetlellen op bed en dan komen we echt in actie.
Na een bakje en ontbijt zetten we alles zeilvast en varen om 09.00 uur de baai uit.
De zeilen worden wel gehesen maar de motor blijft aan, er staat helemaal geen wind.
Na een uurtje varen hebben we een verstekeling aan boord een klein geel vogeltje zit afgepeigerd op de reling, we laten hem lekker zitten zetten een bakje water voor haar neer maar we hebben geen idee wat dit vogeltje eet.
Als het een beetje is bijgekomen komt het bij ons op de hand zitten en in je haar. Later wil het naar binnen in de kajuit. Een slecht idee vanwege onze nieuwe scheepskat “Streep” die we in St. John hebben gekocht. Als ze het steeds blijft proberen gooien we het vogeltje tot 4 keer de lucht in zodat ze naar St Croix kan vliegen. De laatste keer is dat, denk ik, gelukt we hebben haar niet weer gezien.
s' Avonds eten we pannenkoeken en om 20.00 uur heb ik de eerste wacht met een prachtige heldere maan.
Zondag 29 augustus 2010
Het is vandaag hééél warm en windstil. Ideaal is het natuurlijk niet als je gaat vertrekken omdat er een hurricane aankomt. De hurricane zuigt alle wind weg en dus motoren wij door de windstiltes.
Het is echt bloedheet op de boot. Je kan niet zonder schoenen op het dek lopen. Kim zit de hele dag in haar “warme” badje en onze kat Streepie loopt de hele dag met zijn bekkie open. Bas en ik proberen zo veel mogelijk in de schaduw te blijven en hebben een klein zeiltje boven de cockpit gehangen.
s' Avonds eten we pas als de zon onder is, anders is het te warm om iets naar binnen te werken.
Om 19.30 uur ligt de hele meute plat. Ik doe de eerste wacht en zelfs s' nachts hoeven de kleren niet aan.

Maandag 30 augustus 2010
Joepie een bewolkte dag!!! Met zelfs een klein briesje!
We hebben de autopiloot op tracking. Dat betekent dat hij echt alles zelf doet. Hij stuurt het schip van A naar B. Is er stroming o.i.d. dan stelt hij dit zelf bij.
Met zonsondergang krijgen we bezoek van een school dolfijnen. Ze blijven niet lang bij het schip, toch altijd leuk om ze even te zien.
Dinsdag 31 augustus 2010

Om 07.30 uur maakt Kim me wakker! “Mama, land in zicht”!! We zeilen rond de westkust van Bonaire en leggen de boot om 09.00 uur vast aan een mooring bij Kralendijk. Er mag hier niet geankerd worden vanwege de bescherming van de koralen en het rif.
Bonaire is een leuk eiland met leuke pastelkleurige huisjes. Het eiland is een echt duikparadijs. Op elke hoek van de straat is een duikshop en de kust heeft heel veel mooie duikplekjes. Allemaal hebben ze hun eigen naam, zoals Alice in wonderland, Small wall en natuurlijk de Hilma Hooker waar het schip Hilma Hooker als wrak op de bodem ligt.
Om 10.30 uur gaan we aan land om in te klaren. Het gaat er erg gemoedelijk aan toe, een heel verschil met de USVI.
De douane beambte begint een heel verhaal over het snorkelen op St. John. Hij vindt het daar eigenlijk veel mooier dan hier!
Als het inklaren achter de rug is gaan we achter het beloofde ijsje van Kim aan. We belanden in een snackbar en na weer een jaar eten we frikadellen, kroketten en een patatje oorlog! Njammie!
Terug op de boot plonst Kim meteen het water in. Op het moment dat ik een duik wil nemen, zie ik dolfijnen in de haven. Snorkels worden in de dingy gegooid en we gaan erachteraan. Als we een hele grote groep bij elkaar zien en ze zijn dichtbij, duiken Kim en ik het water in. Er zwemmen wel 20 onder ons en ze maken allemaal piepende en klikkende geluiden. Langzaam zwemmen ze langs ons, alsof ze even aan het uitrusten zijn.
Als we in de dingy zitten, zwemmen ze voor ons en proberen voor de boot te blijven zwemmen. Kim ligt plat voorop, maar ze kan ze net niet aanraken.
Dan is Bas aan de beurt. Als we dicht bij een groep dolfijnen zijn wil Bas snel te water. Hij lanceert zich zelf met flippers en snorkel te water. Al snel is hij weer boven met zijn snorkel schots en scheef op zijn hoofd... Deze poging is mislukt..
Na een uur zijn we een heel eind uit de kust en is het hoog tijd om terug te keren.
WAT EEN GEWELDIGE ERVARING!