CURACAO 1

Op zondag 6 november gaat de wekker om 04.00 uur. We moeten om 06.00 uur met de eerste ferry naar Red Hook op Saint Thomas. Dan met de taxi naar het vliegveld waar we om 07.15 uur worden verwacht voor de vlucht met American Airlines naar Miami om 09.15 uur.

Terwijl we zitten te wachten om te boarden krijgen we bericht dat er een storing is en dat de vlucht een uur later vertrekt. Nou lekker dan. We nemen de tijd voor een ontbijt in het restaurant en zien dat er allemaal kleppen en deurtjes van het vliegtuig open gaan. Een paar monteurs steken de kop in de machine en schroeven hier en daar wat los en vast. De vlucht wordt weer twee uren uitgesteld en uiteindelijk vertrekken we om 13.30 uur.
De vlucht naar Miami verloopt gelukkig voorspoedig. Op het vliegveld snel een hapje naar binnen gewerkt en op naar vlucht AA 939 naar Curaçao.
Royaal op tijd komen we op vliegveld Hato aan waar een kennis van Bas en Reina een Suzuki Athos klaar heeft staan voor de rit naar het hotel.
Het hotel is geboekt via internet en het is altijd weer een verrassing waar je terecht komt. We hebben een goede keuze gemaakt. Scuba Logde is een hotel met duikaccommodatie en we worden ontvangen door enthousiaste jongelui. De kamer heeft een extra bed voor Kim. Reina en Bas willen naar de boot maar die is weken afgesloten geweest en het zal er binnen vast erg benauwd zijn. Een kamer voor Reina en Bas is geen probleem en na een welverdiend pilsje met kroketje gaan we plat. Het was een lange dag.

De volgende morgen wordt de boot uit het water gehaald en grondig schoongespoten. De pokken zijn moeilijk te verwijderen en zullen er met Muriatic Acid, een erg gemeen zuur, worden afgebrand. Een hele klus.
De terugtocht met de zeilboot wordt niks, we kunnen het niet riskeren dat we te laat op Saint Thomas aankomen. Terugvliegen naar de Maagdeneilanden lokt ons ook niet aan, gezien de ommelandse vlucht met de nodige vertragingen via Miami.

De maandag wordt besteed om te bekomen van de reis en om de omgeving te verkennen. Het hotel ligt maar op korte afstand van het centrum. Aan de kade bij de pontjesbrug nemen we een superlekker ijsje. Het is warm en terug in Scuba Lodge duiken we meteen in het zwembad. Heerlijk.
We bellen Richard van het reisbureau in Dokkum om een vlucht te boeken vanaf Curaçao. Op woensdag 16 november vliegen we rechtstreeks terug naar Schiphol met ArkeFly, vlucht OR 362 die op donderdagmorgen om 10,25 uur aankomt.

Dinsdag hebben we de beschikking over de auto en maken een mooie tocht over Curaçao. Kim wil even in haar eigen kamer op de boot spelen dus gaan we er met zijn tweeen op uit. Op de westpunt lunchen we bij het bekende restaurant “Haatsy”. De eigenaar is een rasartiest en brengt het menu op een aanstekelijke manier. Er is van alles te krijgen maar de geroosterde leguanenstaart is ons iets te veel gevraagd. Het wordt zeebaars met garnalen. We wandelen over de prachtige stranden van Grote Knip en Kleine Knip.
De Santa Marthabay is de moeite waard om te bezoeken. Een mooie baai met vissersscheepjes en tegen de hellingen de oude plantagehuizen die in felle kleuren zich aftekenen tegen het groen. De huizen werden zo gesitueerd dat ze elkaar konden zien. Bij onraad werd er een vuur aangestoken zodat men elkaar kon helpen.
Bij het strand een aantal huizen die niet afgebouwd zijn. Het ziet er wat triest uit, de moderne verwilderde huizen.
Bij het stadion in Otrabanda parkeren we de auto en lopen de binnenstad in. Even zien of er leuke cadeautjes voor de kindertjes zijn.
In de haven zijn Reina en Bas nog druk met het behandelen van de onderkant van het schip. Een rotklus met die vieze zuurtroep.
’s Avonds gaan we uit eten bij Roozendael een prima restaurant.

DE REIS KRIJGT EEN ANDERE WENDING!

Onze reis gaat er heel anders uitzien als gepland. Want wat was de bedoeling van de reis van zes weken?
In de eerste plaats wilden we de zesde verjaardag van Kim meemaken. Bas en Reina hadden hun boot op Curaçao gestald om die veilig weg te leggen voor een mogelijke hurricane. De boot zou in november weer opgehaald worden. Maar omdat Kim op school zit en geen weken van de school weg kan blijven zouden pake en beppe zolang op haar passen tot Bas en Reina terug waren met de boot. We konden tot 15 november in dit huis blijven. Allemaal prima geregeld.

De eigenaar van dit huis heeft het per 15 november verhuurd en wil nu dat we er 6 november al uit gaan omdat het schoongemaakt moet worden en er moet nog het een en ander aan het huis gebeuren. Dat was duidelijk niet de afspraak maar we zitten gratis in dit huisje omdat de eigenaar wilde dat het bewoond zou zijn tijdens het laagseizoen. Ze heeft ons niet meer nodig en zet ons er domweg uit. Nou lekker dan.

We hebben nu besloten dat we met Reina en Bas meegaan naar Curaçao. Zij zullen de onderkant van de boot schoonmaken en in de anti-fouling zetten en er moet een andere schroef worden gemonteerd. Wij gaan dan met Kim zolang in een hotel want om met de hele familie op de boot te wonen die op een rumoerige, warme werf ligt lijkt ons geen goed idee.

Zondag 6 november hebben we een vlucht geboekt via Miami naar Curaçao. Het had ons erg leuk geleken om met een klein vliegtuig via San Juan (Porto Rico) te vliegen en vandaar naar Curaçao, maar die vluchten waren allemaal al volgeboekt of ze sloten niet op elkaar aan.
De terugreis naar Nederland wordt ook nog een gedoe, want de ticket kunnen we niet overboeken, dus vliegen we terug van Curaçao via Miami naar Saint Thomas en vandaar via Atlanta naar Amsterdam. We denken er over om dan maar een rechtstreekse vlucht te boeken van Curaçao naar Amsterdam. Wel zo nofflik voor de oudjes.

Vandaag hebben we een auto gehuurd. Dat ging ook weer mooi. Waren we in onderhandeling over de auto, vraagt de verhuurder hoe oud ik ben. Verhuurt hij geen auto’s aan mensen boven de 70 jaar. Is dat niet de reinste leeftijdsdiscriminatie. Wij moesten er smakelijk om lachen (hij niet). Bij de volgende car-rent was de leeftijd geen probleem en zo rijden we in een mooie blauwe Ford SUV Escape over de slingerende wegen van Saint John.

De mensen hier hebben het nooit over het weer. Dat hoeft ook niet want het is hier altijd mooi weer. Zo nu en dan een tropische bui, maar daarna schijnt de zon altijd weer uitbundig. Reina heeft contact met een Nederlandse vriendin op Bonaire en van haar hoort ze dat het daar ontzettend veel en hard regent. Zie je nu wel, die Nederlanders hebben het wel weer over het weer. Nu maar hopen dat het beter weer is als wij er naar toe gaan.

WAT DOE JE ZO'N HELE DAG

Hoe verloopt een dag uit het leventje van pake en beppe als ze in een prachtig huisje op de helling van Sugar Bird Hill wonen?
Eerst zal ik iets vertellen over de cottage “Horizons” en over de omgeving.

Het gebied hier heet Concordia en er staan veel huisjes op de berghelling. De meeste huizen worden, naar het lijkt, verhuurd aan zomergasten en een enkele is permanent bewoond. Onze naaste buren komen uit New York City en zijn hier met vakantie en ’s morgens bezig met onderhoud van het huis en ’s middags lekker luieren.
Onze cottage heeft twee etages. Je komt door de voordeur en dan sta je meteen in de kamer van 7,00 bij 6,50 meter. Aan de rechterkant de zithoek met tv en aan de linker kant de keuken met een eethoek. Midden in de kamer is prominent een brede trap aanwezig die naar de benedenverdieping leidt, waar twee slaapkamers met elk een badkamer zijn. In de ruimte onder de trap zijn kasten en een kledingkamer. Daar slaapt Kim op een z.g. kermisbed.
Het aantrekkelijke van het huis is een balustrade van 2,50 meter breed die om de hele kamer heen loopt. Op de slaapverdieping is nog zo’n balustrade.

Het uitzicht is geweldig. Voor ons ligt Johns Folly Bay en aan de overkant van de Coral Bay ligt East End. voor ons zien we Peter Island en Norman island en in het midden ver weg zie je Virgin Gorda en over de heuvels van round bay ligt Tortola.

Het dichtstbijzijnde strand is bij Saltpond Bay waar we in een kwartier naar toe lopen. Het is een prachtig strand, zoals we die kennen uit de reclame als “Bounty” strand. Je kunt hier schitterend snorkelen en je waant je in een tropisch aquarium met de meest mooie vissen en koraal.

De natuur hier is overweldigend. Veel palmen, bougainville, oleander en een prachtig bloeiende boom de flamboyant en nog veel meer planten die wij thuis angstvallig in de vensterbank in leven proberen te houden.
Buiten hangt voor het raam bakjes met suiker en suikerwater om vogels te lokken. Een prachtig gezicht hoe de sugarbirds zich kwetterend tegoed doen aan de zoetigheid en hoe de kolibries al vliegend uit de gaatjes drinken.
Wat hier niet leuk is zijn de “no-see-ums”, onooglijk kleine beestjes die je terroriseren. Ze bijten je waar ze kunnen en pake heeft er het meeste last van. De benen zitten onder de jeukende rode bultjes.

Onze dag begint al vroeg. Rond half zeven zien we het blonde kopje van Kim al nieuwsgierig om de hoek van de deur gluren. Pake en beppe zijn dan al wakker en kwebbel vertelt honderd uit over wat ze de vorige dag allemaal heeft beleeft op school en wat ze heeft gedoomd, maar volgens ons bedenkt ze dat ter plekke. Om zeven uur zitten we dan aan de ontbijttafel en Bas neemt met Kim het huiswerk door.
Kinderen uit de first grade klas krijgen al huiswerk mee. Ze moeten een verhaal uit een boek voorlezen aan de ouder en dan moeten ze de veel voorkomende woorden (high frequency words) leren spellen en opschrijven.
Tot slot moeten ze nog een zin bedenken wat over het verhaaltje gaat en opvrolijken met een tekening. Deze week had ze ook een les met sommen mee. Ze doet het goed en kan een verhaal duidelijk navertellen.

Via de school hebben de kinderen ook een computerprogramma voor rekenen en taal mee. Die kunnen ze onder hun eigen naam inloggen en de uitslag wordt door school gecontroleerd. Maandag had Kim een vrije dag en toen heeft ze met pake allemaal sommen gemaakt en dat gaat haar heel goed af. Een paar keer alle sommen uit een les goed en als beloning een virtuele gouden medaille.

Bas gaat rond acht uur op weg naar een klus bij een ontzettend duur huis en Reina vertrekt om tien over acht met Kim. Kim heeft haar koffertje mee met de lunch en haar huiswerk. Reina gaat door naar “Klein Baai” waar ze bij een huis de deuren met louvres moet lakken. Een lastige klus met al die latjes.

Wanneer ieder de deur uit is, gaan pake en beppe de boel opruimen en maken een plan wat die dag te doen. Vrijdag zijn we met Reina naar Cruz Bay gereden en zijn we met de ferry naar St. Thomas gegaan. Vanaf Red Hook gaan we voor twee US dollar met een taxibus naar de hoofdstad Charlotte Amalie.
De Maagdeneilanden waren Deens koloniën en aan de bouwstijl en namen van de belangrijke straten is dat nog lezen. De Denen lieten hier suikerriet verbouwen, destijds een lucratieve bezigheid. De goederen die vervoerd moesten worden werden opgeslagen in pakhuizen met grote deuren die in straatjes haaks op de haven zijn gebouwd. Deze pakhuizen worden nu gebruikt als winkels. Voor de toeristen die met cruiseschepen met honderden worden aangevoerd een waar paradijs. Het meest zijn het winkels met sieraden, wel wat eenzijdig.
Sjolle heeft een overhemd nodig en laat er nou net een uitverkoop zijn. Het nog geen toeristenseizoen en is er nog niet erg veel te beleven.
Het is warm en we zoeken de koelte op van een cafeetje waar we een cappuccino drinken. Na een lange wandeling door de historische stad gaan we met de taxi terug naar Red Hook waar we op de ferry naar Cruz Bay stappen. Onderweg maken we nog een daverende ruzie mee van de taxichauffeur met een vervelende passagier. De dame verliest de strijd en wordt uit de taxi gezet.
In Cruz Bay gaan we naar Waterfront Café voor de lunch en gaan daarna met de Vitran bus naar Concordia terug.
Om te bekomen van de vermoeiende reis nemen we eerst nog maar even een koel pilsje bij de Tourist Trap, ons stamkroegje.

Ieder is van het werk en school thuis en Reina heeft het eten klaar. Bruine bonen met spek en witlofsalade. Nou Nederlandser kan het ook niet.
’s Avonds nog even gezellig wat kletsen op ons terras en dan op tijd op bed.

PIRATEN FEEST

Kim en haar vriendje Zach, die drie jaar is geworden, hebben een tiental kinderen met hun ouders uitgenodigd om zaterdag op het strand van Lameshure Bay hun verjaardagen met een heus piratenfeest en met “echte” piraten te vieren.

De voorbereidingen zijn al geweldig. Bas heeft een echte schatkist gemaakt met een groot hangslot. Ook heeft hij twee prachtige zwaarden gemaakt. De dames, Reina en Anna (de moeder van Zach) hebben allemaal kleine cadeautjes ingepakt, ze hebben de nodige drankjes ingeslagen, hamburgers en hotdogs voor de BBQ en niet te vergeten een grote verjaardags taart!!
De piraten, Bas, Pake, Louis en Little Will gaan met de speedboot naar Lameshur Bay met de piratenvlag in top. De mannen hebben al de nodige voorpret.
Pake heeft een echte piratenhoed met een gescheurd vest, Bas en Louis doen een bandañas om het hoofd en Little Wil krijgt een vestje (uit Samuel) aan en verder hoeft hij zich niet te verkleden want hij ziet er gewoon al uit als een piraat. Er worden kwistig grote littekens en zwarte vegen geschminkt en voor een oog komt een lapje.
De schatkist met de nodige nepzwaarden en pistolen zijn ingeladen, we drinken ons moed in met cola, rijkelijk voorzien van rum en onder het uiten van verschrikkelijke piratenkreten kiezen we het ruime sop.
Bas heeft er aardigheid in om zijn oude speedboot weer eens te besturen.
We stuiteren met zo een bloedgang over de woelige baren, dat de motor er oververhit van raakt. Nou, daar dobberen de woeste piraten dan.

Het is de bedoeling dat de piraten onder het slaken van woeste kreten en het nodige krijgsgewoel de schatkist begraven en dat de kindertjes, die dan angstig achter de bosjes alles gadeslaan, de kist nadien gaan zoeken.
Het loopt allemaal anders. We landen met de boot op het strand en tillen de schatkist op het strand en beginnen driftig te graven en dan staan plots alle kindertjes om ons heen. Een brutaaltje pakt de schatkist en naait er mee uit. Daar staan de vier grote piraten even sneu van te kijken.


De pret is er niet minder om. Kim heeft de sleutel en onder veel geduw en getrek wordt de schatkist geplunderd. Er zit de nodige nepmunten, prulletjes en natuurlijk veel snoepgoed in.

De piraten duiken de zee in om wat verkoeling te zoeken en om de schmink van zich af te spoelen. Steve ontfermt zich over de BBQ en gaat de hamburgers en hotdogs bakken, met zijn piratenzwaard natuurlijk.


De ouders vermaken zich prima, de laatste nieuwtjes worden aan elkaar doorgegeven en hapjes en drankjes smaken uitstekend en wanneer het erg warm wordt stapt ieder in zee en zet daar, onder het genot van een koud drankje, de conversatie voort.

Voor de kinderen is het helemaal feest, ze zitten elkaar met de nep zwaarden en pistolen achterna en hebben de meeste plezier. Het is toch wel een geweldig land om zo’n feest te vieren. Op het strand is alles daarvoor aanwezig. Er staan banken en een grote BBQ-set. En het weer is natuurlijk meestal super.


Rond drie uur vertrekken de ouders. De jeugd krijgt nog een verrassings-pakketje mee naar huis dan is het opruimen.
De ex-piraten racen met de speedboot naar het dinghy-dok, nemen nog een drankje in de Aqua Bistro. Hebben nog een hoogstaand gesprek met een tipsy lokale en houden het voor gezien.

VERJAARDAG VAN KIM

Zondagmiddag beginnen de voorbereidingen. We gaan cup-cakes maken met glazuur en figuurtjes erop. Kim heeft er wel oren naar en is met de tong uit de mond het beslag aan het roeren. Ze komen goed uit de oven en dan wordt het glazuur aangemaakt. Druppen met gemeen ogende kleurtjes worden aan suiker toegevoegd en klaar is de glazuur. Na het opbrengen van de glazuur begint de echte pret. Hoofdjes, rupsen en lieveheersbeestjes worden gemaakt. De een nog mooier dan de andere. Reina was streng we mochten ze niet vooraf proeven.
Maandag was het vroeg dag. Het is een dubbele feestdag. Kim wordt zes jaar en ze is vrij van school, het is Columbusdag.
Op de tafel staan alle cadeautjes uitgestald en nerveus weet Kim bijna niet waar te beginnen. De pakjes met het mooiste papier eromheen krijgen de voorkeur. Iedereen van de familie heeft wel een cadeau aan pake en beppe meegegeven dus er kwam bijna geen eind aan het uitpakken. Kim helemaal blij en daarna moest ze op de stoel en uit volle borst werd er voor haar gezongen.
Na het ontbijt gingen pa en ma aan het werk en pake en beppe hadden Kim de hele dag mooi voor zich alleen. Er werd voorgelezen, gepuzzeld en Kim wilde als poes worden geschminkt. Nou dat lukte wel aardig maar de poes had ook veel weg van een kruising tussen een tijger en een leeuw. Maar goed Kim vond het prachtig en daar ging het om.
’s Middags zijn we naar het “Salt pond Beach” gelopen. Kim helemaal blij want haar grote vriend Zack was er ook. Kennis gemaakt met de ouders Anna en Steve. Om een uur of vier zou Reina ons komen halen. Nou daar kwam ze. Helemaal verhit en met een gezicht wat op zwaar weer stond. Ze had een aanrijding gehad met Amerikaanse toeristen die even waren vergeten dat ze op St. John links moeten rijden. Dat is nog een gewoonte die is overgebleven uit de tijd dat de eilanden een Deense kolonie waren.
Wat een gedoe, de politie moet proces-verbaal opmaken en die moeten uit Cruz Bay, de andere kant van het eiland komen.
In plaats van na de warme dag werken lekker nog even zwemmen, op een zinderend hete parkeerplaats op de politie wachten. De rasta-boys die er met een kraampje staan om koud drinken te verkopen maken er nog een vrolijke boel van door Kim op reggae stijl haar Happy Birthday toe te zingen.
’s Avonds doen we ons tegoed aan de zelfgemaakte cup-cakes.

Dinsdagmorgen wordt er eerst nog een lesje voor de school doorgenomen en dan naar school. Kennis gemaakt met de juf, Miss Roskin. De klas bekeken. Ziet er goed uit. Kim haar plaatsje gezocht. Ook hier al moderne leermiddelen met het video-bord.

Voor de school ingaat komen alle kinderen in de tuin van de school bij elkaar. Prachtig, allemaal kindertjes in schooluniform staan in “line-up” ,de klassen bij elkaar. Ze krijgen een toespraak over het thema van de week. Dan wordt het Amerikaanse volkslied gezongen, met de vuist voor het borst. Twee kinderen brengen daarna de Amerikaanse vlag en de vlag van de USVI naar een standaard.
Er wordt gevraagd wie vandaag of het weekend jarig was, en dat was onze Kim. Ze mag dan naar voren komen en de hele school zingt haar toe. In het versje zit dan de vraag “How old are you now?” en daar moet de jarige dan zingend op antwoorden. Zo schattig, heel timide zingt ze dan “I am six years old now”, en dan buldert de hele school haar weer toe. Jammer dat ik van de schoolmanager, i.v.m. wat onduidelijke regels niet alles mocht filmen.
Janny en ik zijn met Reina meegereden naar Cruz Bay, we moesten nog wat boodschappen doen en hebben daarna heerlijk geluncht in een restaurant aan het strand.
In de namiddag gaan we met de bus terug naar de school om het uitreiken van de presentjes en lekkers mee te maken. Jammer genoeg waren we daarvoor net te laat ondanks een dodenrit met de bus.
Het laatste half uur van school is voor de kinderen relaxt nog in de schooltuin spelen en dan komen de ouders en de schoolbussen iedereen ophalen.
Voor Kim een enerverende dag en ze was ook hartstikke moe.

VACANTIE PAKE EN BEPPE 2011

Reisverslag door Sjolle Wieringa.

De voorbereidingen voor de reis van 5 oktober tot 17 november 2011 zijn achter de rug. We zijn er klaar voor. Met de trein die ons rechtstreeks naar Schiphol zal brengen vertrekt om 12.05 uur van station Leeuwarden en om 16.55 uur brengt vlucht KL 621 ons naar Atlanta. Daar overnachten we en de volgende dag vliegen we om 10.00 uur verder naar St. Thomas waar Reina en Kim ons zullen opwachten.

We worden op uitgezwaaid door de buren en Renny brengt ons, met Merel, Robin en Roos naar het station. We zijn royaal op tijd en we praten nog wat in de coupee. Merel vindt het maar niks en is bang dat de trein plotseling vertrekt. Robin doet stoer en wil best wel een stukje meereizen. Om 15.38 uur komt de trein op Schiphol aan en we staan direct in de hal van het vliegveld. Perfect. Bij de KLM balie kunnen we direct inboeken en kunnen door de douane.
De reis maakt hongerig en we halen eerst maar een lekker broodje met een kop cappuccino.
Bij de security weer een tegenvaller. Er zit een flesje met vloeistof in het familie cadeau pakket en Janny had een heerlijke bodylotion, werd ook verwijderd en verdween in een grote afvalbak.

De vlucht verloopt voorspoedig. Boven Groenland breekt de bewolking en we zien een hagelwit Groenland met gletsjers en aan de kust grote ijsbergen. We moeten in verband met slecht weer iets verder vliegen maar daarna hebben we de wind mee en landen om 20.00 uur, 20 minuten vroeger dan gepland op Wm B Hartsfield airport bij Atlanta.
Weer een lange weg door de douane, maar veel vriendelijker dan in Miami. De security is streng. Het wordt weer een complete striptease. Schoenen uit, riem af alles uit de zakken, handbagage wordt weer helemaal gecheckt. Een beetje dom, want je komt toch net uit het vliegtuig? Of zie ik dat verkeerd?
Met een treintje rijden we naar de bagagehal waar we de koffers konden oppakken. Inmiddels zijn we wel 2 uur verder!
Buiten staat een shuttlebus van het Quality Comfort hotel op ons te wachten. We overnachten in room 521. Een grote kamer met twee immens grote bedden, we hebben dus de ruimte. Douchen en dan lekker slapen. Het is in Nederland dan al 05.00 uur in de morgen en onze ogen staan ons achter in het hoofd.

Donderdag 6 oktober 2011.
Om 06.30 uur worden we gewekt. Na het ontbijt met plastic bordjes en bestek (sutterig) met de bus naar het vliegveld. Het inchecken gaat vlot en we komen nog aan de praat met een stel Duitsers die naar een bruiloft op weg zijn. Ze vonden dat Janny er maar sjiek uitzag tijdens de reis. Lief compliment.

Om klokslag 10.00 uur vertrekt vlucht DL 571 naar St. Thomas. We zitten nu eens niet naast elkaar maar achter elkaar. Weer eens wat anders. Mijn stoelgenoten is een jong stel uit Birmingham (Alabama) die op vakantie gingen op St. Thomas. Ze vonden zes weken naar St. John wel erg “ expensive”, nou dat valt wel wat mee zei ik eigenwijs en werd meteen een paar stappen hoger ingeschaald.

Het vliegtuig kwam 28 minuten eerder aan dan gepland, dat Reina en Kim waren er nog niet. Bij het wachten op de koffers kwamen ze er aan. Kim iets verlegen achter Reina, maar na een paar grapjes was het ijs gebroken en had ze weer het hoogste woord.
Reina haalde ons op in een grote oranje Toyota truck, wat een bak van een ding, maar alle bagage en passagiers konden er moeiteloos in.
Na een paar minuutjes was het net of waren we nooit weggeweest. Veel nieuwtjes waren er ook niet want via Skype houden we elkaar goed op de hoogte van het wel en wee van de familie.

Eerst nog boodschappen doen op St. Thomas bij een megamarkt “Kmart”. De winkel stond al helemaal in het teken van Halloween en in een hoek stonden honderden plastic kerstbomen.

Met de ferry naar St. John. Er is hier het een en ander veranderd sinds we hier eerder waren. De autoferry komt op een andere plek aan en er zijn rotondes gekomen maar voor de rest zien we niet veel verschillen.
Het is een lange rit langs een bochtige weg naar de cottage “Horizons”, helemaal op het andere eind van St. John. Maar wat een mooi plekje en wat een leuk huis! Tegen de berghelling gelegen met zicht over de Johns Folly Bay. In de verte ligt Tortola (BVI). Geweldig. We werden verwelkomd door de katten Streepje en Kalki, de scheepskatten die zich op het land ook wel thuis voelen.
Na een uurtje kwam Bas thuis in de zwarte Suzuki. Hij had een drukke warme dag achter de rug. We hebben een koel biertje genomen op het terras met zicht over de oceaan.
Bas was blij met zijn NOOK, een E-book waar je tientallen boeken in kunt opslaan. Dat kon wel eens de toekomst zijn want het viel onderweg wel op dat veel mensen hun boeken lazen van een E-book of een i-Pad.

Vrijdag 7 oktober 2011
Vrijdag was het weer vroeg dag. Reina heeft een klus en moet op tijd weg. Bas brengt Kim naar school. Ze mag haar nieuwe broekje aan. Het is dress-up day en dan hoeft het schooluniform niet aan. Aan de ontbijttafel wordt nog een les doorgenomen want vandaag is er weer een test.
Janny en ik doen het kalm aan. Even wennen aan de temperatuur en de jetlag verwerken. De koffers worden uitgepakt en we doen in het huis wat klusjes. We verkennen de omgeving. De eigenaar van dit huis heeft nog een cottage “captains cabin”. Ook prachtig gelegen. Timmerlieden maken er een nieuw dek.
Er wordt gewassen en de was opgehangen. Onwetend als we zijn, wij dachten dat de katten meer buiten kwamen, lieten we de buitendeur openstaan. De poezen scharrelden om ons heen tot er een driftige teckel voorbij komt die de katten de bosjes in jaagt. Weg poezen.
Toen Reina ’s middags met Kim van haar werk terugkwam was ze “not amused” toen ze hoorde dat de katten op stap waren. Gelukkig kwam Kalki ’s avonds al weer opdagen maar Streep liet zich niet zien. Nou dat was een mooie binnenkomer. Iedereen gestrest waar de poezen nu uithangen. Alarmfase A werd afgekondigd en een zoektocht georganiseerd in de bushbush voor het huis. Geen resultaat.
Na een maaltijd van lekkere tortilla’s met een glas wijn was ieder moe en lagen we op tijd op bed.

Zaterdag 8 oktober
Vandaag gaan we met Reina mee naar haar werk. Ze moet deuren lakken, Maar daar zijn shutters in gemonteerd, die moesten er eerst uit. Nu moet er geschuurd worden want de deuren moeten voor een bepaalde datum klaar.
We rijden naar een prachtige woning aan Klein Baai en installeren ons op het strand. Reina heeft pech. De apparatuur die de baas heeft gebracht is niet compleet en na wat nijdige telefoontjes gaan we naar Cruz Bay en eten de frustraties weg met een lekker broodje. We gaan maar niet naar een strand maar gaan boodschappen doen voor het weekend. Op school gaat Kim trakteren op cakejes en die gaan we morgen bakken. Er komt glazuur overheen en leuke figuurtjes.
Thuisgekomen doen we een lange zoektocht naar Streep. We lopen langs het pad helemaal naar het strandje van Follys Bay, praten daar met een oude dame die daar al bijna haar hele leven woont. Wat een rustig leven. Via de hoofdweg lopen we terug. Geen Streep.
’s Nachts horen we een geweldige kattenruzie, Reina en Bas zitten rechtop in bed als ze opeens "mauwmauw" of "mama" op zijn kats horen Dat is Streep!!En Ja hoor nadat Reina een zwarte zwerfkat heeft weggejaagt komt Streepie tevoorschijn, in de morgen ligt hij helemaal afgepeigerd op de balustrade. Wij blij.