Tuesday, April 27, 2010

GRENADINES

SANDY ISLAND
Het wordt tijd om weer eens wat andere eilanden te gaan bekijken. We hebben lang genoeg in Tyrrel Bay gedobberd. Bas heeft hier zijn eerste klus gehad en heeft bij ons de watermaker ingebouwd.
We hoopten dat het pakketje wat Pa naar Carriaco had gestuurd nog zou komen... Nou vergeet het maar. Wat was er gebeurt. Het pakje was naar Curaçao gezonden!
Om 14:30 uur halen we anker op en vertrekken naar Sandy Island. Het eiland is een mooie witte zandplaat omringt met een rif waar je prachtig kunt snorkelen.
Zodra het anker goed de bodem is verankerd, gaan we naar het strand. Kim kan niet wachten, we exploreren het eiland, maken zandkastelen en zetten onze eigen koraalrif steen als baken op een duintje.
Dan ontdekt Kim een leuk spelletje. Ze gaat op een zandrichel staan en als die afbreekt glijd ze een heel eind naar beneden.. dikke pret.
Als de zon bijna onder is varen we terug naar de boot.
De volgende morgen gaan we naar het dorpje Hillsborough - Carriacou om uit te klaren, ik koop nog snel wat enveloppen en stuur een paar mooie tekeningen van Kim naar haar nieuwe nichtje Roos.
Als alle formaliteiten gedaan zijn gaat het anker weer op en vertrekken we naar Union Island, een eiland 7 mile/12 km verder.
Hier klaren we in voor de Eilanden van de Grenadines die bij St Vincent horen.
In het restaurant Bougainvilla kijken we met Kim nog even in het aquarium er zwemmen vissen in die je ook in de zee kan zien, een groene morene maakt veel indruk, die ziet er wel een beetje eng uit.
Op de terugweg naar de boot drinken we wat op Happy Island, een zelf gebouwd eiland op het rif en echt wel een happy eiland! (zie Google Earth / Union Island – Happy Island).
We liggen met het anker op een richel vertrouwen het niet en besluiten door te varen naar Mayreau, daar leggen we de boot in Saline Bay het is daar lekker rustig met een groot strand voor de deur en terwijl ik het eten kook gaan Bas en Kim nog even keetlellen op het strand. Dol enthousiast komt Kim terug ze hadden salamanders gevangen..

RONDJE MAYREAU
We zijn lekker vroeg op pad (wat wil je ook met zo'n dochter die om half 7 wakker is).
Vandaag gaan we Mayreau rondwandelen, we steken vanuit Saline Bay dwars over naar de Zuidoostkant van het eiland daar wandelen we langs mooie witte stranden met wuivende palmen. Op een gegeven moment kunnen we niet verder en moeten we langs rotsen klimmen om op een pad te komen die door de bush loopt. Hier vandaan kunnen we de Tobago Keys goed zien liggen.
We komen op een strand wat ons naar Salt Wistle Bay brengt. We nemen een frisse duik en Kim klimt in de palmbomen.
Vanuit Salt Wistle Bay gaat er een echte weg naar Mayreau Village. We hadden gehoord dat Dennis Hideaway daar een zwembad had aangelegd! ... Een zwembad in zo’n primitief caribisch dorpje .. Geen gezicht, maar kim geniet ervan en terwijl Papa en Mama van de Pina Colada's genieten is Kim heerlijk aan het afkoelen in het zwembad.
Het volgende doel is Tobago Keys.







TOBAGO KEYS
De Tobago Keys zijn geweldig. Het zijn een paar kleine eilanden die binnen een rif liggen die de vorm heeft van een hoefijzer (horse shoe reef). Voor het eilandje Baradel is een “grasperkje” onder water waar schildpadden lekker van smullen terwijl wij ze al snorkelend aan het bewonderen zijn.
Op het eiland zien we veel Iquanas (leguanen). Dat zijn nu Kim haar grote favorieten.
Voor Jamesby ontdekken we een mooie plek om te snorkelen. Er zwemmen grote scholen doktersvisjes, snappers, blue runners en noem ze maar op. Het koraal ligt er hier ook nog erg mooi bij, grote hersenkoralen en olifantoren.


Op 3 april vertrekken we naar Petit Nevis met een mooi windje van 10 knopen tutteren we langzaam die kant op. We hebben de vislijnen uit maar vangen niets.
We zeilen naar Friendship bay op Beqiua maar zien al de boten daar flink heen en weer gaan. Dat wordt niks, we keren het schip gaan op de motor snel terug naar Petit Nevis.
Petit Nevis is een klein eilandje ten zuiden van Bequia waar een ruïne staat van een oud walvisstation. Er wordt zo nu en dan nog een walvis gevangen op Bequia. Stoere mannen doen dit op de ouderwetse manier. Met kleine houten zeilboten en harpoenen die met de hand gegooid worden. Er mogen maar 4 per jaar worden gevangen maar omdat het een moeilijk en zwaar karwei is gebeurd dit nog maar zelden.
Achter Petit Nevis liggen we lekker rustig en liggen naast een mooi rif, we gaan nog even met Kim het strand op om uit te razen na de lange tocht. Om 5 uur beginnen de muskieten ons aan te vallen en dan zitten we heel snel in de dingy terug naar de boot.

KIM GAAT SNORKELEN 4 april 2010
Kim wil ook snorkelen! Sinds Kim op de Tobago Keys een meisje van 4 heeft zien snorkelen wil ze zelf ook! We oefenen achter het schip bij het platvorm. We doen het masker heel goed op dan houd ik de handen onder Kim haar buik en ze kan dan rustig haar hoofd onder water steken en door haar snorkel ademen. Dat is natuurlijk wel een beetje vreemd, ademen onder water, dus moet ik Kim vaak vertellen dat ze moet blijven adem halen.
Na een tijdje gaat dit goed en snorkelen we een rondje om de boot. Kim gaat snel en goed maar ze ziet niets. We gaan nog even bij het platvorm om ons heen onder water kijken..
“IK ZIE EEN VISJE”, hoor ik opeens door het pijpje. Nu heeft ze het door!
Snel wat drinken en dan naar het rif met papa. Mama zit in de dingy op de uitkijk terwijl papa en Kim aan het snorkelen zijn. Kim is niet meer uit het water te slaan maar na een uur bibbert ze zo erg dat we haar in de dingy zetten met 3 handdoeken om haar heen.
Papa en mama zijn super trots dus we hebben feest!!
Lekkere chippies en drinken. En dan het vissenboek erbij om te bekijken wat Kim allemaal heeft gezien onder water. De trompetvis blijft favoriet.

SCHILDPADDEN 6 april 2010
Al vroeg zijn we op pad om schildpadden te bekijken bij de Old Heg Turtle Sanctuary waar Mr. King de schildpadjes verzorgt die hij van het strand gehaald heeft. Hij vangt ze door een band om een nest te leggen. De eieren komen uit maar de schildpadjes kunnen niet weg kruipen. Hij laat ze opgroeien tot ze groot genoeg zijn en terug kunnen worden gezet. Daardoor hebben ze meer kans om te overleven.
Van de 3000 schildpadjes die er geboren worden overleeft er maar 1!!
De meeste schildpadden in de Sanctuary zijn Hawksbill turtles deze schildpadden hebben een bek als een snavel en leven op het rif. Ze eten hier ook van waardoor het rif gezond blijft.
Er zijn ook een paar Greenturtles. Deze schildpadden eten zeegras en wier en hebben een ronde bek met kleine tandjes.
We komen er achter dat de schildpadden veel zenuwen hebben onder hun schild en als je ze aait of kriebelt zijn ze soms heel kittelig, dikke pret! Schildpadden kietelen!!
Als we uitgekeken zijn lopen we naar Industrie Bay. Daar drinken we een drankje in een gezellig strandtentje. We raken aan de praat met twee mannen van het eiland die vertellen dat er op het eiland nog steeds schildpadden gegeten worden, lekkere tegenstrijdige wereld hier. De een vangt ze om te overleven en de ander vreet ze op.
Van een van de mannen krijgen we een lift terug naar Admirality Bay hij blijkt de eigenaar van Salti Dog te zijn en vertelt dat hij zijn tent dicht heeft moeten gooien vanwege de crisis.
Als we terug zijn in de baai eten we een lekker hapje bij de Mexicaan. Kim eet snel haar eten op want ze moet op hagedissen jacht en zodra Bas het eten ook op heeft gaat hij mee op jacht en vangt een hagedisje die hem meteen in de vingers bijt. Kim heeft dikke pret, een paar weken geleden is zij ook in de vingers gebeten door een hagedis. Van de serveerster leren we dat je de hagedisjes achter hun kopje moet vastpakken. Kim wil ze ook wel vastpakken maar vindt het zoooo spannend!







No comments:

Post a Comment