GRENADA- CARRIACOU

12 februari 2010
We liggen in Grenada voor het Grand Anse strand voor anker. Het heeft hard gewaaid en er wordt voor de komende dagen een hoge deining verwacht en we willen daarom we morgen verder varen.
We staan vroeg op en gaan nog even het stadje verkennen. St. George is een mooi oud stadje rond een havenkom gebouwd. Vroeger werden de pakhuizen gebruikt voor de handel en opslag van kruiden,fruit en rum. Ze zijn nu verbouwd tot banken en hotels.
We lopen door de Sendall tunnel uit 1894 naar de westkust. Hier is een markt waar de lokalen hun groenten, fruit en vis verkopen. Wanneer we een straatje naar rechts inslaan komen we bij een kerk uit 1609. Door hurricane Ivan is het dak er af gewaaid. We hopen dat er geen mensen in zaten toen dat gebeurde.
Terug bij de haven doen we nog wat boodschappen en eten een hapje.
Daarna gaan we lekker naar het Grand Anse strand met Henri, Lotte en Silke.


13 februari 2010
Om half 7 staan we op en na het ontbijt halen we het anker op en vertrekken naar het eiland Carriacou.
We zeilen langs de westkust van Grenada. De wind komt van alle kanten door de valwinden die over de heuvels de zee opwaaien.
Als we Grenada ronden krijgen we wel 35 knopen wind om de oren en zijn dus erg actief aan het zeilen. Erg leuk want de zee is vrij rustig we gaan als een speer!
Om 13:00 uur zeilen we de Tyrrel Bay op Carriacou binnen.
Na een lekkere lunch gaan we naar de kant om een kroegje of restaurant met een TV toestel te zoeken. Sven Kramer schaatst vandaag de 5000 meter en dat willen we wel even zien. In een oud vervallen barretje zien we een tv staan. We vragen of ie het doet en jawel hoor, twee minuten later zitten we met nog wat lokalen en een Cariebje (pilsje) in de hand naar het schaatsen te kijken.
Een mooie wedstrijd. Sven wint! Joepie, onze dag is weer goed.
Op de terug weg nemen we de kortste route. Die is over het strand.
Het water is flink hoger gestegen en we komen kleddernat terug bij de dingy.

14 februari 2010
Aan de noordkant van de baai zien we een boot liggen die ons erg bekend voorkomt. Vanmiddag zullen we eens gaan kijken of het is wie we denken dat het is.
We gaan met Kim naar het mangrovestrandje om te gaan zwemmen. Onderweg er naar toe kijken we nieuwsgierig achter in de boot en ja hoor, net als 10 jaar geleden staat Don Hanssen heerlijk in zijn kombuis te koken. We roepen Don en hij herkent ons meteen. Tien jaar geleden hebben we heel wat tenderloins en glazen wijn op deze boot genuttigd.
Don nodigt ons aan boord en vertelt ons dat hij een huis heeft ontworpen wat rond is als een bol en dat hij het aan het bouwen is. Hij is ook bezig met tekeningen voor een nieuwe Marina in Grenada.
Hans, de zoon van Don die 10 jaar geleden ook op boot woonde is piloot geworden en vliegt vanuit Vieques.
Er is weer eten voor iedereen en na een gezellige avond met onze goede vriend gaan we voldaan weer naar ons bootje.


15 februari 2010
We zijn van plan om een tijdje in Carriacou te blijven liggen en we vragen ons af of Kim het leuk zou vinden om hier een paar dagen naar een school te gaan, ja dus!
Ik ga in de Marina (wel een beetje een groot woord voor deze marina...) vragen of ze weten waar de school is en of het mogelijk zou zijn dat Kim een paar dagen op de school mee kan draaien. Toevallig zit het zoontje van de havenmeester op school en is ook vier jaar. Als je hier vier jaar bent, moet je naar de Harvey Vale school. De klassen beginnen tussen half 9 en 9 uur.
‘s Middags wandelen Kim en ik even naar de school om te kijken hoe het er uit ziet. .

16 februari 2010
We zijn al vroeg op pad. Als we op de school aankomen mag Kim even in de klas rondkijken en morgen mag ze meedoen ..Leuk en spannend!!
We wandelen nog even door naar zuid Carriacou het uitzicht is hier geweldig. We zien White Island, Saline en Kickém Jenny. De zee is knetterblauw en de stranden spierwit.
‘s Middags gaan we met de dingy naar de mangroven aan de noordkant van Tyrrel bay. Het water is helder, we zien we zien conches (grote zeeschelpen) en up side down jelly fish liggen (ondersteboven kwallen). Deze kwallen liggen echt op hun kop op de zeebodem en niemand weet waarom ze dit doen..
Don vertelde dat de lokalen hier vissen en met grote haaien uit deze mangroven komen. Dus zwemmen doen we maar niet vandaag.
Om 16:00 uur is het tijd voor het strand en op TV naar het schaatsen zien. Kim speelt hier steeds met Natysha

17 februari 2010
De grote dag voor Kim.
Om half 9 staan Kim en ik al bij de school. Ik wil de lerares nog even wat vragen voor de les begint, we zijn dus een beetje vroeg.
Wanneer de andere ouders doorhebben dat ik nog even blijf geven ze mij de verantwoordelijkheid over 30 kinderen die ik niet ken en vertrekken met de woorden: “don't let them fight” en “look out that they don't fall from the wall” Gloep. Deze vrouw staat in het vervolg niet weer zo vroeg bij de school.
Om kwart voor 9 komt de juf op school en ze stelt me gerust over een paar dingen en ik mag gelukkig vandaag blijven om te kijken hoe het gaat.
Op deze school hebben de kinderen geen tafels of stoelen iedereen zit op de grond.
Als de les begint gaan alle kinderen staan. De dag wordt ingeleid met een gebedje daarna word er gezongen en gedanst, na het laatste liedje gaan de kinderen zitten.
Dan is het tijd voor de les over het weer. De juf heeft daar een mooie schijf voor. Ze vraagt: “wat voor weer is het vandaag?” Alle kinderen weten het antwoord: “Sunny”! En wat is het nog meer? “Windy”! Allebei helemaal goed. Volgens mij is dit stiekem elke dag hetzelfde.
Dan zijn letters aan de beurt en er worden zelfs een paar woordjes aan elkaar gebreid.
Om 10:15 uur is het tijd voor een snack. Zodra die naar binnen is gaan de kinderen spelen in een speeltuin.
Tijdens de lunch krijgt iedereen een bord eten. Deze keer kip met rijst en bonen. Ik zie ook dat niet alleen Kim maar ook andere kinderen niet echt goed eten.
‘s Middags wordt er gelezen en worden er vragen gesteld over het verhaal. De jongere kinderen vallen in slaap en mogen dan in een ander lokaal op een kleed gaan liggen slapen.
Een jongen van bijna vijf was erg slaperig maar mocht niet gaan liggen en hij moest de rest van het verhaal blijven staan. Arme jongen, hij viel bijna om.
Om twee uur hangt Kim helemaal moe over me heen ik vind het genoeg geweest voor vandaag.
We wandelen terug naar de dingy, dat was een leuke eerste schooldag.


19 februari 2010
We brengen Kim naar school maar ze is vandaag om 11:30 uur weer vrij omdat er geen water is om de lunch te maken.



20 februari 2010
Al vroeg zijn Henri, Lotte en Silke op de Kim.
De s.v. Waterman is gister te water gegaan en gelijk door gevaren naar Tyrrel Bay.
De hele meute duikt meteen het water in, dan heeft Silke een super idee om de heuvel aan de zuidkant van de baai te gaan beklimmen. Eenmaal op de heuvel kunnen we de baai mooi overzien. De bootjes schommelen rustig achter hun anker.
Vanaf de heuvel zien we in de verte een strand met palmbomen! Aha, die is voor ons! We kijken goed waar we langs moeten en dalen de berg af. Dan struikelen over een gek glibberig paadje, langs een paar grote omheiningen dan staan we plotseling tussen de mangroven en kunnen niet verder. Goede raad is duur, maar de broeken gaan uit en we waden door het water naar het mooie strand. Jammer genoeg staat er niet veel water maar Kim, Lotte en Silke nemen toch een frisse duik.
Het bosje met de palmbomen is omringd met een groot hek. We lopen er omheen en zien een gat in het hek, we kruipen erdoor en even later lopen we tussen een grote kudde geiten.
Ik zie een klein geitje in een halve ton liggen en denk dat het net geboren is, maar als ik beter kijk zie ik dat het vastzit met zijn pootje. Het pootje zit in een grote scheur en wil niet voor- of achteruit. Ik durf er niet echt aan te komen, maar als ik later het geitje wat naar achter duw, schiet het pootje los. Het geitje is helemaal van slag en loopt ons alles achterna. Dat is niet zo handig. Het beestje moet terug naar de moeder. Bas blijft achter en wij rennen naar het gat in het hek. Dan komt Bas eraan sprinten. Het geitje heeft inmiddels de moeder weer gevonden, joepie!
Na onze avonturen drinken we nog een pilsje op de Waterman. Dan snel naar de Kim voor de 1500 meter mannen! Tuitert wint!


21 februari 2010
Vandaag gaan we met de Waterman naar White Island, een klein eilandje ten zuiden van Carriacou met wit strand en palmbomen.
De Waterman is een catamaran en steekt niet diep. Zo kunnen we lekker dicht bij het strand gaan liggen. We zwemmen, snorkelen, wandelen en plukken en “slachten” de kokosnoten.
Ik snorkel met Silke om een rif heen we zien mooie gekleurde vissen, naaldvissen en zelfs nog een kreeft!
Om 16:00 uur tuffen we terug naar Tyrrel Bay. Daar maakt Lotte heerlijke lasagne, smullen maar!


22 februari 2010
Half 9 halen we de familie van de Waterman. Silke en Kim gaan vandaag samen naar school en de rest gaat naar Hillborough.
In Hillborough gaan we naar het Carriacou museum, op Carriacou zijn veel opgravingen gedaan waarbij menselijke botten, potten en sieraden zijn gevonden.
Op het eiland woonden vroeger de zachtaardige Arawak indianen. Ze werden overvallen door de Caribe indianen uit Venezuela, die waarschijnlijk op zoek waren naar mooie vrouwen omdat ze in hun eigen stam niet mochten trouwen.
De indianen leefden hoofdzakelijk van schildpadden waar toen zoveel van waren dat het net leek of er geen zand op het strand lag maar alleen stenen (schildpadden dus).
Na het bezoek aan het museum zijn we hongerig geworden en eten een echte Caribische lunch Ik had lambi met rijst, casava bakka banna en kalaloo. Bas had een roti.
Half 3 staan we met zijn allen braaf bij de school om de meiden weer op de halen.


24 februari 2010
Help!!! Blue (Kim’s knuffel) ligt nog op de Waterman en die is gister vertrokken! Gelukkig ontvangen ze ons mailtje op Union. Ze vragen daar bij allemaal boten of ze misschien naar Carriacou gaan en ja hoor, de 25e komt Blue bij ons terug aan boord.
Kim houdt haar de eerste paar dagen goed in de gaten..


27 februari 2010
Don nodigt ons uit om het huis en het eiland te gaan bekijken.
Dat lijkt ons wel wat. Wanneer we in Dons geleende auto zitten start deze niet!
Don heeft steeds ruzie met de autosleutels. Hij kan ze niet uit het contact krijgen en daardoor blijft de auto op contact staan en loopt de accu leeg.
(Don's jeep wordt gestart door de dynamo kort de sluiten).
Bas en Don spoeden zich naar de boot van Don en halen een geladen accu op, De startkabels aansluiten en starten maar.
We rijden naar de top van de High North waar Don zijn “BOL”- huis aan het bouwen is. Het idee om het huis rond te bouwen is ingegeven door het uitzicht, vanaf de heuvel heb je een prachtig uitzicht in alle richtingen, aan de ene kant zie je Union liggen en de andere de Sisters en Diamont Rock.
De helft van de 'BOL' zit onder de grond en fungeert als sistern (wateropvang) de andere helft ligt boven de grond en wordt het huis. Het dak wordt straks bedekt met stenen, kleinere stenen, zand en gras zodat het water wat opgevangen wordt meteen wordt gefilterd. Het huis word gebouwd van ferro cement op de foto's zie je het skelet. We vinden het een heel speciaal huisje.
Na het huis rijden we naar de ruïne van een oude molen waar 3 papagaaien wonen. Zodra we in de buurt komen maken ze een heidens kabaal en vliegen weg. We schrikken ons een hoedje, Kim vindt het allemaal prachtig en klautert met papa door de molen.
Dan is het tijd voor de noordkant van het eiland waar de boten op Carriacou (carriacou sloops) worden gebouwd. De boten worden gewoon in de achtertuin of naast de kroeg gebouwd. Echte vakmensen zijn er bezig en Don kent natuurlijk veel van die mannen omdat hij zelf ook een houten boot heeft en hier al een tijdje woont.
Hij doet nog even zaken terwijl ik met Kim schelpen ga zoeken, grote hopen conch schelpen liggen op het strand. Bas is natuurlijk erg geïnteresseerd in de houten boten en kijkt zijn ogen uit. We nemen nog een biertje en gaan terug via Hillsborough.
Alweer een leuke dag.