TERUG NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN

6 december 2010

Al een paar dagen lijkt het erop dat er deze week oostelijke winden komen. Dus wordt het tijd voor ons om te vertrekken in dit kleine “weather window”. De hele dag zijn we bezig het schip vaarklaar te maken voor de overtocht.

Deze week ben ik steeds op zoek naar oude kaas wat nergens op het eiland te krijgen is, maar gelukkig de dag voor we vertrekken ligt het weer in de schappen en haal ik meteen maar drie grote, oude kazen uit Holland, want de cheddar op de noordelijke eilanden is echt niet te eten. Verder wordt er natuurlijk ook proviand voor onderweg ingeslagen en wat Nederlandse lekkernijen. s' Middags maken we de boot zeilklaar en om 17:00 uur varen we nog even naar Habitat om Karin en Roger dag te zeggen. Ze nodigen ons uit om te blijven eten en daarna nemen we afscheid en hopen elkaar volgend jaar weer te zien.

Nog geprobeerd mijn jarige broertje te bellen maar dat lukt jammer genoeg niet.

7 december 2010

Al vroeg zijn we uit de kooi om eerst nog diesel te tanken voor we vertrekken.

Voordat we losgooien komt de bemanning van de “Zwerver” nog even langs om afscheid te nemen. We zien ze voorlopig niet weer. Hun volgende trip gaat naar Cuba.

Als we goed en wel bij de pomp liggen en de slang aan willen pakken, zegt de pompbediende opeens: “Ooh, we hebben geen diesel vandaag. De tankwagen is niet gekomen!” Nou moe!

Dan maar zonder extra diesel. We willen nu eindelijk wel vertrekken.

We varen de haven uit. Hijsen de zeilen en varen eerst om de westpunt van Bonaire, daarna hebben we goede oostenwind en de zeeën zijn gelukkig vrij vlak.

Kim heb ik een drankje gegeven zodat die niet de hele reis ziek zal zijn wat soms gebeurt als we scherp aan de wind in varen.

s' Nachts worden we door een sterke stroming weggezet. We varen niet erg snel doordat er weinig wind is en varen richting de Mona passage.

8 december 2010

Vandaag liggen we weer een stuk beter op koers maar we zijn wel constant de koers aan het bijstellen om zo hoog mogelijk te kunnen blijven varen. Er staat nu gelukkig een uitstekende wind.

s' Nachts hebben we weer weinig wind en zetten de motor bij. Op deze manier drijven we niet te veel uit de koers.

9/10 december 2010

Vandaag ruimt de wind langzaam in zuidelijke richting. Voor de zekerheid houden we iets oostelijker aan dan de ideale koers. Dit voor het geval de wind weer gaat krimpen.

We knetteren de hele dag door s' nachts komen we langs St. Croix en als ik wakker word varen we al bijna de haven van Charlotte Amalie op St. Thomas binnen.

Om 10:00 uur gooien we het anker in de baai en hebben er dan een reis van 481 mijl achter de rug.

Deze tocht viel me 100 procent mee. Ik keek er een wel een beetje tegenop. Je vaart scherp aan de wind en dan kun je weinig met een kind doen op zo’n scheef hangende boot. De zeilen worden opgedoekt en de dingy te water gelaten om naar de kant te gaan en in te klaren. Gelukkig deze keer geen problemen, natuurlijk wel heel vriendelijk blijven en beleeft ja knikken als ze iets vragen.

Als we ingeklaard zijn gaan we met Kim even naar de Mc Donalds, niet om het eten maar voor de speeltuin. Kim vind dit prachtig en wij vinden dat ze het wel heeft verdiend na drie dagen stuiteren op de boot.

12 december 2010

Kim en ik willen even benen strekken in de stad. Als we aankomen horen we een gezellig muziekje over de baai galmen. Er speelt een bandje 'de beachbums' bij Legs.

We gaan eerst een eindje wandelen en daarna halen we een drankje op het terrasje bij de band. Er worden liedjes voor Kim gezongen. Ze durft dit keer niet te dansen. Veel bekenden komen even gezellig met ons kletsen en Kim helpt de bartender de drankjes weg te brengen.

13 december 2010

Na het tanken zeilen we(dit keer zonder onze GPS die alleen streepjes op het scherm heeft???) richting St. John. Via Fancis Bay and Round Bay eindigen we uiteindelijk in Coral Bay waar het echte leven weer gaat beginnen.

CARIBISCHE SWING PIETEN

En eindelijk is het dan zo ver! Vandaag komt Sinterklaas aan.

Ik ga eerst op pad om wat boodschappen en de eerste cadeautjes te kopen. Het regent verschrikkelijk hard en ik kom kletsnat weer terug op de boot maar wel met zes lekkere Nederlandse lekkerbekjes!

Om half twee gaan we naar de kade om Sinterklaas te verwelkomen. Wat!! Er is geen kop te bekennen. We vragen bij het douanekantoor waar Sinterklaas blijft. Daar vertellen ze dat Sinterklaas vanwege de overvloedige regen niet per boot aankomt maar dat hij vanmiddag om 3 uur naar de sporthal komt.

Dus gaan we maar op weg naar de sporthal, die ligt dicht bij de Marina en leggen we de dingy daar aan. Het is daar een drukte van jewelste. Allemaal kindertjes lopen zenuwachtig door de zaal. Er is van alles en nog wat georganiseerd. Er zijn spelletjes voor de kinderen waar ze cadeautjes of een zakje snoep mee kunnen winnen en andere kinderen staan te dansen op de muziek.

Opeens is daar luide Caribische muziek en allemaal Pieten komen swingend in een lange rij de zaal binnen. Achter hun aan loopt een hele statige Sinterklaas.

Het is één groot feest. Kinderen zingen en doen dansjes voor Sinterklaas en de Pieten doen een dansje voor de kinderen. Dan zijn er nog kinderen van een school die rijmpjes opzeggen. Omdat het in het Papiaments is verstaan we er niets van en gaan we na een tijdje maar terug naar de boot.

‘s Avonds worden de flippers onder een half openstaand luik gezet en uit volle borst zingt Kim wel vier Sinterklaas liedjes. Ze zal wel denken, hoe meer liedjes hoe meer cadeautjes. Een paar liedjes worden veranderd van “en rij dan niet stilletjes ons huisje voorbij” naar “en vaar dan niet stilletjes ons bootje voorbij”. De hele week staat in het thema Sinterklaas zowel de schoollessen als op de boot.

Bas gaat naar de tandarts. Hij heeft al maanden last van zijn kiezen die volgens hem niet meer goed op elkaar sluiten en pijn doen. Bij de tandarts ontdekken ze dat Bas een ontsteking in zijn verstandskies heeft en die wordt getrokken. De volgende dag nog even terug voor twee vullingen en klaar is hij weer.

Maandag gaan Kim en ik even naar de speeltuin en daar ontmoeten we de Sint. Het is hier zeker de gewoonte dat de kinderen de Sint vaak zien. In de week dat hij er is zie je hem constant rondrijden in een rode jeep met vijf Pieten achterin die pepernoten gooien en liedjes zingen in het Papiaments.

Terwijl Kim en ik in de speeltuin spelen, gaat Bas de voetbalwedstrijd tussen Barcelona en Madrid in Lee’s Place zien.

Aan het eind van de week houdt het eindelijk op met regenen en kan Bas beginnen met de klus aan de boten van Habitat. Roger komt hem al vroeg ophalen. Hij draait zijn boot met de kont naar onze boot en Bas kan zo van ons platvorm met al zijn gereedschap op de duikersboot stappen, best handig.

Na twee dagen is die klus weer geklaard en worden we uitgenodigd om bij de baas Jack te komen te BBQ-en. Hij is een Amerikaan en die weten echt wel hoe het vlees lekker klaargemaakt moet worden. We komen dan ook rond als een tonnetje terug op de boot. Terwijl wij zitten te smullen is Kim met Harley, de kleinzoon van Jack aan het spelen.

Sinterklaasdag komt Wiro vragen of we meegaan naar de ezels. Er is hier een ezelopvang die zieke zwakke en achtergelaten ezels vangt en verzorgd.

We moeten door diepe modderpoelen om er te komen en soms denken we dat we dat niet gaan halen en blijven steken in de prut.

Kim vindt de ezels wel leuk maar ook wel een beetje groot. Vroeger pakte ze ze zo bij de snuit. Dat is nu een beetje over.

Ze mag een knuffel van me uitzoeken waarvan de opbrengst voor het goede doel (de ezels) is. Dat word natuurlijk een knuffel ezel.

Gelukkig halen we het de terugweg ook en tegen de avond zijn we terug op de boot waar Bas alles klaar heeft gezet voor Sinterklaas avond.

Als het donker wordt zitten Kim en ik bij de tafel rustig naar een filmpje te kijken dan wordt er opeens op de boot gebonsd, pepernoten vliegen ons om de oren. Kim is zeer onder de indruk en zit met grote ogen op de bank naar de rondvliegende pepernoten te kijken.

Als we even buiten gaan kijken of Piet misschien nog in de buurt is, zien we een grote zak cadeautjes staan. Yeah!!!

Kim is helemaal in haar nopjes en na het uitpakken zit ze nog even lekker te spelen, daar was alle tijd voor. Het uitpakken is met zijn drietjes best snel afgelopen.

Regen in 'Nederlandse' gemeente Bonaire

Donderdag 18 november 2010

Bas wil vandaag gaan duiken. Hij belt Wiro via de VHF en ze spreken om 10 uur af bij ons aan boord. Ester wil vandaag ook mee en vrienden van hun zullen op dochtertje Jasmijn passen. Ze varen naar de kant. Wiro, Bas en Ester zoeken de vrienden maar kunnen ze niet vinden! Ze komen terug naar de Kim. Ester gaat terug naar hun schip “De Zwerver” en Wiro en Bas besluiten om dan maar een duikje achter onze boot te maken. Kim vindt het erg grappig te zien hoe papa achter de boot onder water verdwijnt. Als kim en ik met het schoolwerk bezig zijn horen we na ongeveer 45 minuten opeens allemaal gebubbel tegen de romp. De mannen zijn weer terug en hebben een leuke duik gehad, waarbij ze een lionfish, schildpadden en erg tamme papagaaivissen hebben gezien.

Na het eten zal Bas de ramen en deuren bij Leo gaan opmeten om er traliehekken voor te gaan maken. Jammer genoeg komt het niet zo ver want om 13:00 uur begint het vanuit het zuidenwesten flink te waaien en binnen no time liggen we achter de mooring met de kont naar de kant flink te stuiteren. Bij de boot naast ons knapt een van de mooringlijnen tot onze grote verbazing blijven ze er gewoon liggen en ze liggen nog wel aan een binnenmooring. Ze moeten het zelf maar weten. De Victory is net binnengekomen als de wind zo aanhaalt. Bij hun knapt ook een mooringlijn en we zien Jan Bart in het water tussen de hoge golven zijn lijntje repareren. Lekkere binnenkomst! De bemanning van de “Rebel”, waar we vandaag een borrel zouden drinken, belt en ze begrijpen dat we dus met dit weer liever niet van de boot willen. Ze liggen iets noordelijker dan ons en naast hun boot heeft een lokale mooring het begeven en een mooi zeilbootje ligt nu op de kant te rossen en wordt er zo niet mooier op. Vier uren later ruimt de wind langzaam naar het noorden en wordt het eindelijk weer een beetje rustig op de ankerplaats. We drinken er een biertje op en blijven vanavond maar even op de boot.

Zondag 21 november 2010

Bas is al een paar dagen bezig om traliehekken te bouwen voor Roger en Leo. De stalen hekken worden voor de deuren en ramen van het huis geïnstalleerd. Op Bonaire wordt geregeld ingebroken en het is dus verstandig om je huis goed te beveiligen. Leo wil graag dat Bas ze plaatst. Dus is hij de hele middag op pad. Kim en ik ruimen de boot op, doen de was en plonsen daarna in het water. Om half 6 horen we een dingy aankomen. Het zijn Jan Bart en Monique: “hebben jullie tijd?” Tuurlijk! Gezellig! Zodra ze aan boord zijn laat Kim trots al haar schoolwerkjes zien. Jan Bart en Monique staan flink te beren hoe mooi het wel is. Wel erg fijn, want er zijn geen pake's beppe's, ooms of tantes in de buurt die het kunnen doen. Dan roept Bas op de walki talki dat hij klaar is. Jan Bart biedt aan hem op te halen en hij geniet onderweg van Kim die helemaal aan de dingy gewend is en dikke lol heeft als ie over 'kleine' golfjes racet. Als Kim en de mannen terug aan boord zijn openen we een flesje wijn, en nog één en nog één. Het is weer erg gezellig en het wordt weer erg laat!

De rest van de week moeten we het rustig aan doen. Bas kan niet aan het werk want het regent elke dag dat het spoelt. Sinds Bonaire een gemeente van Nederland is geworden is het weer ook echt Nederlands geworden. Veel regen en grijze luchten en daar wordt natuurlijk flink over geklaagd.

Wel kan Bas wat kleine klusjes doen voor Herman en Rian op het zeilschip de “Lyra”. Er zijn wat dingen stuk die Bas repareert. Herman en Rian zijn echt leuke reizen aan het maken. Daarbij vergeleken zijn de Cariben saai. Ze zijn al in Groenland geweest en gaan straks vanuit Sint Maarten naar Brazilië zeilen om van daaruit naar het zuiden te varen en de 60ste breedtegraad te kruisen. Antarctica. Brrrr.

We doen nog een avondduik met Jan Bart, Fenneke, Bas en ik. Gelukkig wil Monique even op Kim passen. Ik ben met de duik net een Jojo. Ik heb een nieuw jack en moet er even aan wennen. We hebben natuurlijk de laatste 5 jaar niet veel gedoken. Zodra we onderwater zijn zweven er twee joekels van tarpons om ons heen ze komen echt dicht bij Jan Bart heeft zelfs een bij de staart gepakt. In het begin vindt je dit leuk om eens mee te maken maar op het eind van de duik wil je ook wel eens gewoon op een visje schijnen zonder dat daar meteen een tarpon voor zweeft. Op het rif zien we een Caribische inktvis aan het werk. Hij probeert met zijn netje tussen zijn tentakels visjes te vangen. zodra hij in de schijnwerpers komt en zeker in het licht van het nieuwe lichtbaken van Bas, probeert hij door een heel dun spleetje weg te kruipen. Tot onze grote verbazing lukt dit ook nog. Wurm, wurm en ploep, weg is hij. Na een uur zijn we weer boven. Een leuke duik, dat was lang geleden!

Aan het eind van de week verkassen we de boot om weer eens te kunnen internetten. De Victory, de Rebel en nog wat boten zijn vertrokken en dus er is weer voldoende plaats aan de moorings.