PRICKLY BAY- GRAND ANSE

donderdag 4 februari 2010
Er moeten boodschappen worden gedaan in het dorp. Het busje brengt ons weg, maar halverwege lijkt het ons ook wel leuk om even in St. George te gaan kijken.
Wanneer we langs de haven rijden, zien we het jacht “Buster” liggen. We laten het busje stoppen en lopen de kade op. Na veel roepen en fluiten komt er beweging aan dek en tot onze grote verbazing komt er een mooie blonde dame uit de boot. Ze springt in de dingy en haalt ons op. Het is Ineke, de vrouw van Fred, een gezellige dame die wel 20 jaar met Fred en hun grotere zeiljacht “Buster”, charters heeft gedaan in de Cariben.
Op de boot ligt Fred met kop en kont in de motorkamer. Het probleem is dat de motor steeds stopt, omdat er ergens lucht in de dieselleiding wordt gezogen, maar Fred kan de oorzaak maar niet vinden.
Na een koud biertje gaat Bas ook eens meekijken. Na een half uur is het weer tijd voor een biertje, maar het probleem is nog steeds niet opgelost. Dus weer de motorkamer in. Kim helpt ook dapper mee en loopt met haar voetjes door de diesel en dan lekker over Fred zijn bed heen!..Ooops.
Anderhalf uur later is het probleem gevonden. Het nieuwe Racor filter heeft vier aansluitpunten, waar maar twee van worden gebruikt de andere twee moeten goed luchtdicht afgesloten worden. Als dat gedaan is loopt de motor weer als een zonnetje.
We tuffen met de “Buster” naar buiten haven en ankeren daar. Ieder heeft zin in een frisse duik. Ineke verzorgt een lekkere BBQ met steak en kip. Mjammie.
Voldaan en met een volle buik worden we weer op de kade afgezet. Een taxibusje wordt aangehouden en we racen naar terug naar Prickly Bay. De boodschappen komen later wel eens.

vrijdag 5 februari 2010
Zondag zijn er wedstrijden met traditionele sloepen van het eiland, dat lijkt ons helemaal leuk. Het idee is om bij het witte strand van Grand Anse te gaan liggen. We gaan aan land om de bemanning van de “Waterman” te halen, die hebben vast wel zin om een eindje met ons te varen.
Om 11:00 uur anker op en vertrekken we naar Grand Anse. Het mooie witte strand is al van ver te zien.
Het anker gaat uit achter de “Buster”. Kim en Silke liggen 10 minuten later in het zilte nat. Het water is glashelder en de bodem is goed te zien.
Na de lunch gaan we even het strand op.
We eten ‘s avonds echte Nederlandse molenpannenkoeken en om 19:30 uur gaat de hele horde naar de kant.
Kim gaat op bed en wij kijken daarna een filmpje.

Zaterdag 6 februari 2010
Al vroeg varen er allemaal sloepjes en racebootjes met grote boeien naar Grand Anse. Ik moet nog snel wat boodschappen halen en wanneer Fred en ik bij de boot terugkomen, zijn Kim en Bas alvast vertrokken. Snel de bikini aan en we racen naar het strand heerlijk en wat een spektakel, sloepen met mooie gekleurde zeilen doen mee aan deze race ze varen met 4 bemanningsleden op een sloep. Vier sloepen worden in het water gelegd met 3 mannen in de boot. De vierde man start bij een starttafel. Zodra het startschot wordt gegeven, rennen ze naar de boot springen er in en de wedstrijd kan beginnen.
Bij het eindpunt moet de boot over de finishlijn die vlak bij het strand ligt en dan rent de vierde man weer naar diezelfde tafel en soms met een close finish is dat geweldig spannend. Iedereen staat te juichen en te springen als de boten er aan komen. Soms springt hij te vroeg en gaat hij kopje onder en moet dan de rest zwemmen. Sorry hoor, zeilen gaat sneller...
Na de wedstrijd gaan we even naar de jachtclub om te kijken of we een auto kunnen lenen van een vriend van Fred. De vriend stond op de parkeerplaats aan zijn auto te sleutelen, misschien toch niet een goed idee.
We halen wat eten bij een Caribische restaurant. Iedereen is moe en vooral Kim, ze heeft de hele dag in de zee gespeeld.

Zondag 7 februari 2010
Half 10 zet ik de VHF aan en hoor dat de “Waterman” de “Molner” oproept, achteraf blijkt dat ze ons al eens hadden opgeroepen maar we hebben het niet gehoord.
Gelukkig krijgen ze een lift en klimmen 09:45 uur aan boord.
Kim, Lotte en Silke gaan lekker spelen en wij drinken een bakkie, na de lunch gaan we het strand, waar de kampioenen van gister strijden voor de eerste plaats.
Deze keer waait het hard en komt er een dikke deining binnen wat het allemaal nog spannender maakt.
Kim en Silke liggen de hele middag in het water. Kim word een keer helemaal meegesleurd. Een grote golf breekt over haar koppie en daar ging ze!! Ik schrok me rot en stond binnen een halve seconde in het water, maar Kim strijkt zich een keer door haar blonde haar vol zand en zegt: “ ik ga nog even zwemmen hoor mama” en stapt zo de volgende breker in!! Wat een bikkel hey..
Op de boot drinken we nog een biertje en eten een bord spaghetti, Fred en ik doen de afwas en Bas brengt de visite naar de kant.

Maandag 8 februari 2010
Klusjes dag. Ja dat dacht je..
Na het ontbijt gaat Bas naar Fred om hem met de zonnepanelen monteren te helpen. Terwijl hij daar zit, ziet hij opeens grote steile golven die recht op de boot afkomen rollen. Nog even dan breken de golven! Fred ligt nog dichter bij het strand, dus ook eerder in de brekers, is al helemaal niet blij, ze verkassen de “Buster” maar als Bas naar sv KIM zal komen, doet de buitenboordmotor het niet, aaargh!! Fred brengt Bas snel naar de boot. We halen als de vliegende weerlicht het anker op en verkassen. Dat scheelde maar een haar. Oef.

TRINIDAD-GRENADA

6 januari 2010
Vandaag vertrek van Scotland Bay naar de haven van Chaquaramas op Trinidad. Het lokt ons niet erg aan want bij Chaquaramas is een haven waar mensen heen gaan om aan hun boot te werken. Het is ook niet een echt leuke baai met strandjes en palmbomen. Het is gewoon een industriehaven.
De reden om hier heen te gaan is om een nieuwe watermaker te kopen. Bas heeft van zijn broer een gebruikte watermaker gekregen, maar die blijkt niet geschikt voor gebruik op onze boot. De goede gaan ver boven ons budget.
Er worden nog wat boodschappen gedaan en er worden wat dingen geregeld.
De boot is net volgeladen met etenswaren, we staan op het punt naar Grenada te vertrekken, en wat denk je, komt het Nederlandse zeiljacht de Pjotter binnenvaren met een gezin aan boord met de kinderen Emma en Macsen. Na de kennismaking gaan we gelijk met zijn allen zwemmen en na afloop pizza’s eten. Emma heeft de leeftijd van Kim en komt op de boot met haar spelen. Kim vindt het prachtig en Emma is meteen haar dikke vriendin.
Later komt ook nog de Tangaroa binnen en daar zijn twee meisjes aan boord. Het zeilschip de Victory ligt bij powerboats op de kant en ziet er zielig uit. Met alle families en de hele horde kinderen gaan we meestal ‘s middags om een uur of vier zwemmen met een biertje erbij wordt het een gezellige boel. Kim leert hier zonder de bandjes zwemmen en wil ze later ook niet meer om.

19 en 20 januari 2010
De 20e willen we echt verder gaan de 19e komt Emma nog even aan boord om te spelen en ‘s middags nemen we bij het zwembad afscheid van de Nederlanders.
Wanneer ik de volgende morgen wakker word, kan ik de rechterkant van mijn gezicht niet meer bewegen. Ik schrik daar vreselijk van en vraag op het cruisersnet om een dokter. Gelukkig kan ik een afspraak maken met dokter Grant en gaat er nog een cruiser naar haar toe, zodat ik met hem in de taxi mee kan rijden.
Na het gesprek met de arts en wat testen blijkt dat ik het Bell's Palsy syndroom heb, wat betekent dat er een gezichtszenuw door een ontsteking beknelt is geraakt en daardoor de spieren in je gezicht niet meer aanstuurt. De helft van je gezicht is verlamd. Meestal geneest dit na 6 tot 8 weken, maar soms is de zenuw zo erg beschadigd dat het blijvend is. Ik krijg twee soorten heftige medicijnen mee naar de boot en nu maar afwachten of mijn scheve koppie weer bijtrekt.
Terug op de boot gooien we het schip van de mooring los en varen naar Scotland Bay om daar een paar dagen van de schrik te bekomen.

maandag 25 en 26 januari 2010
Terug in Chaquaramas hebben we nog een paar gezellige dagen met de Nederlandse gezinnetjes en hebben zelfs een echte Nederlandse BBQ in de regen.
De 26e klaren we uit. Het is tijd om naar Grenada te gaan. Met onze clearance papers halen we nog een paar dozen wijn en bier. Op deze manier hoef je er geen belasting over te betalen. Op de eilanden is drank erg duur, behalve rum natuurlijk. Dat wordt overal gebrouwen en niet te duur verkocht.
*
Na alle boodschappen en drank te hebben gestouwd wordt er nog even lekker gedoucht. Lekker opgefrist wordt koers gezet naar Scotland Bay, daar eten we wat en maken de boot klaar voor de reis. Om 08:15 uur ligt Kim op bed het anker wordt opgehaald en op richting Grenada.
We varen ‘s nachts omdat er in december een boot tussen Grenada en Trinidad is overvallen door piraten. De piraten waren afkomstig uit Venezuela waarschijnlijk Peninsula de Paria ze voeren in een pirogue met drie grote motoren. De boot is overdag om een uur of één overvallen.
Deze nacht zijn ze zeker niet actief. Het waait een halve storm, 25-35 knopen. Het regent pijpenstelen. De zee is ruig en het wordt steeds ruiger door de harde wind. We knallen aan de wind, dit is zeker niet een comfortabel tochtje, helemaal niet voor piraten in een klein bootje.
Om half 10 ligt Prickly Bay voor ons en we zijn helemaal verbaasd als we zien hoeveel boten er in de baai liggen. Dat was 10 jaar geleden wel anders. Ook wel vol maar niet zo vol. Achter in baai de wordt het anker uitgegooid en we gaan aan land om in te klaren. De douane was erg vriendelijk, heel wat anders dan toen we hier voor het eerst kwamen.
We drinken een biertje bij ons oude, vertrouwde barretje en vragen aan de tuinman of hij een kokosnoot voor ons uit de boom wil plukken. Hij zit in no time in de boom en kwam terug met twee mooie kokosnoten. Kim was het vanaf Nederland al beloofd.
Op de boot wordt er een rietje ingestoken en zo zitten we lekker uit een kokosnoot te drinken. Het smaakt niet als een snoepje, zoals Kim had gedacht had.
‘s Middags komt de bemanning van de ''Waterman' bij ons aan boord. We hebben een zeil voor hen meegenomen uit Trinidad.
Na even kletsen begint er bij mij opeens een lichtje te branden. Henri, Akke en Lotte? Die hebben we 12 jaar geleden op Bermuda ontmoet, toen was Akke net zwanger van Lotte. Door haar zwangerschap was ze erg zeeziek. Henri moest toen hun boot alleen naar de Azoren zeilen. Bas en ik deden toen een delivery op een Irwin 43, “The Phantom D”, die we van de Cariben via New York naar Toronto hebben gezeild.
‘s Avonds om 20:00 uur lag de hele familie op de KIM in een diepe slaap.

TOBAGO-TRINIDAD

27 december 2009
Vanmorgen al vroeg de was weggebracht.
Kim en ik zijn daarna naar het strand gegaan. We willen heel graag snorkelen maar er staan te hoge golven, zo jammer want Kim is hier al dagen klaar voor. Ze heeft hele dagen haar snorkel op.

28 december 2009
Bas wil graag even op de boot blijven om een boek te lezen dus gaan Kim en ik op avontuur en dat werd het. Bij het dingy-dock was het feest. Er komt een hoge deining binnen waardoor het erg te keer gaat bij het dock en tot overmaat van ramp ligt er ook nog een grote houten boot aan de kade die alle kleinere bootjes plet. Ik leg ons bootje aan de houten boot en ga de was halen. Gelukkig geeft de wasserette meneer ons een lift terug naar het dock en met veel vlieg en kunstwerk en wat hulp zitten we weer in onze dingy op weg naar de boot.
Na de lunch had Kim het super idee om even te gaan wandelen. Bij het dock is het ondertussen nog erger geworden een paar lokalen waren druk bezig de dingy’s uit het water te halen zodat ze niet onder het dock te pletter zouden slaan. Een oudere man hield zijn bootje niet meer en ging over de kop. Alle boodschappen dreven in het water, gelukkig werd hij door de eilanders geholpen. Hij was knap in paniek.
Omdat alle kleinere dingy’s nu uit het water waren kon die van ons in het midden van het dock liggen en werd ie goed in de gaten gehouden door de lokale rasta's.
Kim en ik zijn een weggetje links ingeslagen langs gezellige Caribische huisjes liep er een pad omhoog de bush in. Iets hoger had je een prachtig uitzicht op de baai en Kim haar favorieten waren natuurlijk alle geiten die je tegenkomt. Weer een pad naar links en de komt een hele lange trap tegen met prachtige natuur eromheen die naar Pirate Bay gaat. Halverwege die trap zien we een rood met zwarte slang omhoog glibberen. Op het strand was veel kabaal. Later komen we er achter dat er een vissersboot over de kop was geslagen.
Op het strand komt er een ongelooflijke branding binnen. De lokale jeugd heeft er grote gevechten mee en spoelen zich daarna af met zoet water, wat in een stroompje van de heuvel komt.

29 december 2009
Vandaag kunnen we niet naar de kant. De deining is zo hoog geworden dat het niet meer vertrouwd is.

30 december 2009
We besluiten om naar Store Bay te varen. Daar is een groot rif: “pigeon point”. We hopen dat we daar met de boot achter kunnen schuilen. Na het ontbijt gaat het anker op, de deining is inmiddels zo hoog geworden dat we de bootjes naast ons soms niet meer kunnen zien.
Onderweg vangen we een tonijntje maar we vinden hem te klein voor de pan.
In Store Bay is het ook hopeloos. We komen er niet uit wat we moeten doen. We willen heel graag het eiland bekijken. Het schijnt erg mooi te zijn maar het lijkt er op dat we de eerste dagen niet naar de kant kunnen. We zien een jonge vent in zijn rode dingy naar een strandje peddelen, 100 meter van het strand slaat de dingy om en vliegt een eind de lucht in en ligt meneer te water.
Na weer een dag rollebollen en op de boot vertoeven, gaan we op bed. We zien morgen wel verder.

TRINIDAD
31 december 2009
Om half 4 word ik wakker en als ik naar buiten kijk zie ik dat er niets is veranderd. Nog steeds reuze golven die met volle kracht op de kant breken.
Ik heb Bas gewekt en een uur laten zijn we onderweg naar Trinidad. Het is natuurlijk ook niet leuk voor Kim om na 19 dagen op zee weer een week op de boot vast te zitten. Om 12:00 uur lopen we in een dikke regenbui Scotland Bay binnen. Het is er heerlijk rustig en na de regen duiken we meteen het water in. Na de lunch gaan we nog naar een strandje waar we nog wat Nederlanders ontmoeten die naar Scotland Bay zijn gekomen met een vriend van het eiland in zijn sportvissers boot “Big Daddy”. We hebben nog even op het strandje rondgedwaald. We moesten Kim waarschuwen voor een manchineelboom. Een boom met kleine appeltjes die erg giftig zijn en als je de bladen van deze boom aanraakt, kun je je daar erg aan branden. Nog even slingeren aan een liaan en we gaan terug naar de boot. Kim ligt al snel in haar mandje en wij hebben heerlijk rustig het Oudejaar uitgezeten met op de achtergrond flitsen van het vuurwerk.
Van 1 tot 4 januari 2010
We hebben heerlijk genoten van de rustige baai. Lekker zwemmen, wandelen en rondhangen.
Bas heeft nog een middag met de locals zitten pimpelen. Een groep mannen uit het binnenland van Trinidad die een dagje uit waren. Ze waren lekker aan het vissen, kokkerellen en drinken. Koken kunnen ze, Bas kwam terug met gestoofde armadillo.

5 januari 2010
We zien ’s morgens dat er een Nederlandse boot naast ons in de baai ligt. Bas, Kim en ik zwemmen naar de “Victory” met Monique en Jan Bart. We worden uitgenodigd voor een bakje koffie. Kim is altijd blij dat ze Nederlands kan kletsen met iemand anders dan papa of mama en kletst Monique de oren van het hoofd.
De “Victory” komt net uit Suriname en hebben problemen met hun roer. Ze zijn onderweg naar Chaquaramas om het te laten repareren, maar willen nog even van dit heerlijke rustige baaitje genieten voordat ze eraan beginnen.
Laat in de middag nodigen wij hun uit voor een biertje het wordt gezellig laat voor we in ons bedje kruipen.

KAAP VERDEN- TOBAGO

8 december
Deze nacht was niet echt rustgevend.. Vlak voor het donker werd, worden een paar boten gewaarschuwd dat een groot schip binnen zou varen en dat ze op moeten schuiven, dus een franse knakker dacht, kom, laat ik mijn anker nou eens vlak naast dat aluminium schip gooien dan lig ik goed. Dat hebben we geweten, de hele nacht hielden wij wacht omdat ons roer bijna over hun ankerketting knalde en er was geen ander plekje meer te vinden waar wij met ons schip even konden gaan liggen, de Fransen lagen heerlijk te slapen en dan nog te bedenken dat wij nog een nachtje bleven om goed uit te rusten voor de reis.
Om 7 uur hebben we er genoeg van na een snel ontbijt gaat het anker op en beginnen we “lekker uitgerust” de grote oversteek.
Het eerste deel van de dag is er weinig wind en om toch een beetje bij de eilanden vandaag te komen varen we een stuk. Later op de middag steekt de wind op en kunnen we met halve wind verder zeilen.
s' Avonds is er helemaal geen maan dus op mijn eerste wacht is het echt pikkedonker met een geweldige sterrenhemel. Toch moet het wel weer even wennen, zo het donker invaren op vol vertrouwen...

12 december 2009
2 uur ’s nachts word ik door Bas gewekt er is een lichtje aan stuurboord.
We zien een rood licht wat betekent dat de boot vóór ons langs zou moeten varen maar het blijft maar aan stuurboord hangen, naast de boot aangekomen zien we opeens een groen en een rood licht en een grote boeggolf.. wij doen snel de zeilen naar stuurboord en geven plankgas, de dek lichten hebben we aan! Dan komt er een zoeklicht van de andere boot en draaien ze bij... zo dat kost ons weer 5 jaar van ons leven. Op ramkoers midden op de oceaan!!!!

13 december 2009
We vragen ons af hoeveel we de klok moeten bijstellen op de reis ik haal het boekje over Suriname er bij en zie dat we -4 uren van Nederland zitten als we er aankomen.
Ik snuffel nog wat verder in het boekje en tot mijn grote verbazing lees ik dat we een visa nodig hebben om Suriname in te mogen? HUH??
We hebben allebei geen zin in bureaucratie en eigenlijk ook wel zin om lekker op een palmstrandje te liggen in de Cariben dus: Tobago, here we come!!
s' Nachts zien we de boot weer waar we gister bijna een aanvaring mee hadden. We vinden dit een beetje vreemd, we doen de verlichting uit en gaan met een grote boog om ze heen..

16 december 2009
We hebben het record dobberen gebroken!! We liggen al 4 dagen te dobberen en nu gaan we echt niet voor- of achteruit. Natuurlijk gooien we, hoe dan ook, onze lijntjes uit in de hoop een visje te vangen deze keer hebben we ze net iets te lang laten hangen en hadden een eng monster aan de lijn met lange naald tanden en grote zwarte ogen. Bas kreeg het beest zonder het aan te raken van de haak. In het donker wordt er dus niet meer gevist. Vandaag kwamen er twee schepen langs varen, gelukkig kijken we nog steeds elke 15 minuten. Dus kunnen we uitwijken als het nodig is.
Kim voelde zich niet zo lekker vannacht en heeft overgegeven. We denken dat ze te veel pannenkoeken heeft gegeten.

19 december 2009
Daar gaan we weer!! 15 tot 20 knopen plat voor het lappie. Het is erg comfortabel op de boot, de zee is erg vlak.
Meteen hebben we beet aan beide lijnen we halen een dorade binnen van ongeveer een meter en een wahoo van een meter. De dorade laten we weer gaan een wahoo hebben we nog nooit gevangen en die willen we proeven, het is een lange vis net als een barracuda alleen heeft hij een andere bek met allemaal kleine zaag tandjes. Ik maak er s' avonds kibbeling met koolsla en knoflooksaus van! Njammie.
We komen hier midden op zee nog steeds vogels tegen. Een lijkt op een boobie maar net iets dikker, ook komen er 2 witte vogels langs met pluimen aan de staart, misschien een paradijs vogel? Dan heb je nog dat kleine zwarte vogeltje wat net als een dolfijn steeds vlak boven het water voor de boot langs zweeft.
Ik hoor altijd dat, als je weer bij land in de buurt komt, je vogels gaat zien. Maar wat moeten deze vogels hier dan midden op de oceaan?
Aan boord is alles lekker relaxed, Kim en ik zijn veel aan het knutselen en Kim kan ook goed helpen met koken en dingen pakken. Lekker in badje spelen is ook altijd leuk, maar nu we weer sneller varen is dat niet echt handig.

TOBAGO
26 december 2009
LAND IN ZICHT!!
Op de motor en zeilend gaan we op het eiland af. Door rare stromingen lijkt het net of we recht op een stel rotsen afvaren genaamd: Adios rocks, maar volgens de GPS gaan we precies goed.
Kim is helemaal klaar om haar eerste vissen in de Cariben te zien. Ze heeft haar snorkel al op, om 11:00 uur gooien we na 19 dagen op zee de kromme spijker in de baai.
De dingy gaat te water en we gaan het land op. Kim doet een paar stappen naar links en een paar naar rechts nog een paar naar links en heeft daarna haar land benen weer gevonden. Bij ons duurt dit iets langer.
Het eiland is erg groen we zien mangobomen, bananenbomen, papaja bomen, palmbomen noem ze maar op.
De mensen zijn allemaal opgedirkt voor de kerst. Mannen in zwarte pakken met een zwarte hoed en witte strik, de vrouwen dragen jurken in alle kleuren van de regenboog.
Het inklaren kost ons een kapitaal. Niet echt een goed idee om op tweede kerstdag binnen te varen.
Na nog een wandeling door het dorp en een paar snelle pannenkoeken, liggen we om 19:30 uur allemaal onder zeil.

GRAN CANARIA- KAAP VERDEN (SAL)

29 november 2009
Vandaag is het onze beurt om uit te varen. De boot is weer vol geladen. Bas heeft nog wat dingetjes gemaakt en geïnstalleerd dus we zijn er klaar voor.
Om 12:00 uur tanken we diesel en gooien de watertanks vol. Om 13:00 uur varen we de haven uit. We wachten gaan goed, we hebben nu een kookwekker die we om de 15 minuten zetten erg handig.

Op 1 december zien we een zeiltje voor ons en de eerste vliegende vissen liggen aan dek. Als ik onze vislijn binnenhaal is de haak weg! We hadden beet dus!
We gaan als een speer we lopen zoon 8 knopen soms gaat het zo relaxed dat we niet eens doorhebben dat we zo snel zeilen.

4 december om ongeveer 13:00 uur zeilen we Palmera op het eiland Sal binnen. We drinken een borrel in de kuip en gaan om 16:00 uur naar de kant om in te klaren. Aan de kant is het een gezellige boel,. er staat een klein cafeetje aan de kade waar de vissers binnenkomen met soms erg grote vissen die daar meteen worden geslacht.
We lopen gelijk Nederlanders tegen het lijf van de boot “Pjotter” die ons vertellen dat we om in te klaren alleen even naar de politie moeten en niet helemaal naar het vliegveld, zoals in de cruising guide staat. We belanden met Martha en Kees op het terras en drinken gezellig een biertje, deze dag wordt er niet meer ingeklaard...

5 december zijn we lekker vroeg wakker want Kim heeft wat in haar schoen gekregen van sinterklaas!! Na wat omprutsen op het schip gaan we naar de kant om in te klaren een stempel in je paspoort en klaar is Keessie. We gaan daarna nog even het strand op met Kim, maar dat viel een beetje tegen. Het was er erg vies met allemaal oude blikjes en glas. Kim had natuurlijk wel dikke pret in het water, op de terugweg kwamen we een meisje tegen die Kim over het haar streek en in haar wangen kneep. Kim vond het maar gek maar het was goed bedoeld, mensen zijn hier erg aardig.
Terug op de boot kregen we te horen dat we moesten verkassen omdat er een grote tanker de baai in moest, toen we het anker probeerden omhoog te halen ging dat dus mooi niet.
Na 20 pogingen dook Trulio de havenmeester het water in en had het anker zo los, wat toch wel op 8 meter diepte lag. Op onze nieuwe ankerplek lagen we gelijk weer muurvast..
Laat in de middag nog een borreltje gedronken op de “Pjotter”. Martha en Kees wilden graag wat informatie over de Cariben.

6 december 2009
MAMA, PAPA er zit wat in mijn schoen!!!!! Om half 8 was Kim wakker, ze was helemaal opgewonden door de sinterklaascadeautjes en alles wat er bij hoort. Er zaten allemaal pepernoten in de schoen en Kim had wel twee cadeautjes, na het uitpakken is er hééél hard gezongen voor ome Marcus, hieperdepiep, we hopen wel dat hij het gehoord heeft in Nederland.
Na een bakje koffie met Kees en Martha, die de boot even kwamen bekijken gaan we het eiland op om met de bus naar Santa Maria te gaan. We lopen de snelweg op en al gauw stopt er een busje die ons naar Aspargos brengt daar staat de volgende te wachten om naar Santa Maria te rijden, maar het duurt nog wel een uur voordat we eindelijk gaan. de chauffeur blijft rondjes rijden in het dorp om meer mensen op te pikken, volgens Bas en mij had hij voor die benzine beter naar Santa Maria kunnen rijden.
!2 jaar gelden zijn we ook in Santa Maria geweest. Er was toen een strand bij een oud vervallen dorpje. Er stonden toen hier en daar een strandstoel, maar nu is het een en al toerisme. Er zijn grote hotels uit de grond opgerezen en dus de prijzen ook. Iets wat erg tegenstrijdig is met de rest van het eiland waar je de bus kan pakken voor 50 eurocent. Maar goed, dan zit je als het meezit ook wel met 15 man in het busje zoals wij vandaag.

7 december 2009
Morgen gaan we weer verder. Dus moeten er wat dingen geregeld worden. Om 10:00 uur gaan we naar de kant, eerst even internetten om te kijken wat het weer gaat doen en om een snel berichtje naar huis te schrijven om te laten weten dat we veilig zijn aangekomen en vandaag ook weer vertrekken.
Daarna uitklaren wat deze keer niet meeviel omdat we elkaars taal niet spreken. We moeten vanmiddag weer terugkomen om de scheepspapieren weer op te halen, dikke shit!
We gaan nog even naar Kees en Martha die vandaag vertrekken naar Mindalo. Daarna gaan we de boot klaarmaken voor vertrek. Net toen Kim en ik de bananencake in de oven willen zetten wordt er hard op de boot geklopt. We moeten weer verkassen voor de boot die 3 dagen geleden al binnen zou varen, ja daaag...
Om half 5 gaan we de scheepspapieren halen en besteden we het laatste geld aan tomaten.

PORTIMAO

8 oktober 2009
Watervangen, vandaag hoost het...het water komt met bakken uit de lucht. We schrobben het dek en maken van stukken isolatiemateriaal 'stops' voor de loos poorten dan een dammetje voor de vuldop van de watertank en het regenwater loopt van het voordek zo de tanks in op het eind van de middag zijn de tanks vol en zit Kim lekker in haar badje.

10 oktober 2009 KIM IS JARIG!!
Natuurlijk is er eerst heel hard gezongen. Ze wordt al weer 4 jaar!!
Pake en beppe zijn vannacht blijven slapen om maar niks van de festiviteiten te missen. Vóór het ontbijt werden alle cadeautjes op de bank uitgestald en uitpakken maar, een mooie DVD speler, een snorkel met masker, een bikini, een spelletje voor op het strand… met andere woorden: dat moet wel even uitgeprobeerd worden.
We hadden de laatste hap van het ontbijt maar net naar binnen gewerkt of we zaten al in de dingy op weg naar het strand, daar hebben we lekker gespeeld en daarna lekker een bakje koffie met gebak in een strand tentje genuttigd.
Om het taartje voor de verjaardag te halen had ook de nodige voeten in aarde. Reina en pake en beppe op pad naar het dorpje om een bakker te zoeken. Na lang speuren eindelijk een baker gevonden. Er waren geen taarten maar wel lekkere gebakje. Bij de strandtent aangekomen wordt het gebakje versierd met kaarsjes en m&m's en wat denk je wat Kim zei? “Hoe nie”. Het was mevrouw zeker toch niet naar het zin.
Kim mocht zeggen wat ze die dag wilde. De keuze viel op de dierentuin. Gelukkig hadden we uitgezocht dat er vlak bij Lagos er een was, een leuke kleine dierentuin.
Kim vond het prachtig. Bij de ingang meteen op de foto met papegaaien en kaketoes. In de dierentuin allemaal aapjes, schildpadden en mr. Toecan en nog veel meer spannende dieren. Bij de uitgang kochten pake en beppe alle foto’s en mocht Kim nog even de kleine papegaai op haar schouder. Leuk.

Vandaag gaan we een dagje naar Lique en Wolfgang. Die in de buurt van Villa de Bispo wonen. Ze hebben wel vijf honden en een van de honden heeft pas jongen gekregen en dit is natuurlijk feest voor Kim. Die heeft de hele dag hondjes geknuffeld, getild en ingestopt met een handdoek. Ze kon er niet genoeg van krijgen.
’s Avonds had Wolfgang voor ons een paar kippen aan het spit. Lekker gegeten en die nacht gelogeerd in een knus kamertje van Lique en Wolfgang.
Pake en Beppe zijn weer terug naar Nederland en wij hebben erg genoten van Portimao. Wolfgang heeft na veel geregel de schroef, die we bij Harry Koopman hadden gekocht te pakken gekregen. Het pakketje werd niet afgeleverd omdat we een postbus als adres op hadden gegeven. Wat een gedoe.
Hij heeft hem bij ons gebracht met een vriend daar moest wel een gezellig Sagresje (Portugees bier) op gedronken worden.

28 oktober 2009
De boot zit vol etenswaren en is zeilklaar en we besluiten morgen verder te gaan.
Dus niet. Op de dag dat we willen vertrekken is het mistig en staat er echt geen wind. Totdat wij met onze billen op het strand zitten natuurlijk, dan is de mist verdwenen en waait het... Na het strandbezoek zijn Kim en ik nog even gaan zwemmen in het zwembad om ons daarna lekker te kunnen douchen, we willen lekker zoet aan de reis beginnen.
Kim heeft ook een heel mooi rijmpje waar we veel lol om hebben:
Naar bed naar bed, zei duimelot
eerst nog wat eten, zei likkepot
waar zal ik dat halen, vroeg lange jan
uit grootvaders kastje, zei ringeling
dat klapt mij op, zei 't kleine ding.

30 oktober 2009
Beetje vroeg van bed, dingy op het dek, zeilhuik er af en nu de wind nog... weer windstil, dus de dingy weer het water in en naar het zwembad met Kim.
Je kunt er ook internetten en deze keer was er slecht nieuws, Booze onze hond is op de nacht van 28-29 oktober overleden. Grote snik!!

SINES- PORTIMAO

SINES – PORTUGAL
4 oktober 2009
Sines is een aardige havenplaats met een mooie baai en is bekend omdat hier de bekende Portugese ontdekkingsreiziger Vasco da Gama hier is geboren.
Vandaag staat de tocht naar Sagres op het programma. Het was de laatste dagen mistig, maar het is vanmorgen helder weer. Maar na een paar mijl varen zitten we in dichte mist. Dit is zonder radar niet verantwoord door te varen en zijn binnen een uurtje terug in de haven.
Nadat pake en beppe zijn opgehaald door hun vriendin Lique Somer, om bij haar nog een week te logeren, boden de eigenaars van s.v. 'Freedom' aan om morgen met elkaar te vertrekken. Zij hebben radar aan boord en zij kunnen ons via de marifoon waarschuwen als er een schip aankomt.
s'Avonds maken we de boot zeilklaar en gaan we vroeg op de kooi.
De volgende morgen om half 9 vertrekken we. De wind waait uit het zuiden dus pal tegen ’t lappie. Op grootzeil en motor redden we het net.
Na twee uurtjes varen gaat opeens het motor alarm af, de motor wordt snel uitgezet en Bas duikt de motorkamer in. De V-snaar is aan flarden! WAT NU?
We nemen contact op met de Freedom. Zij hebben nog een V-snaar liggen maar die is groter als die van ons... we gaan het toch proberen. De Freedom komt langszij en probeert een lijn over te gooien. Dit valt niet mee op open zee maar met de tweede poging hebben we de lijn te pakken en trekken we de nieuwe V-snaar aan boord, Bas zet de poulies op zijn ruimst en het lukt net om de V-snaar draaiende te houden, gelukkig we gaan weer! Tegen de wind tuffen we verder.
Om 1800 uur ronden we Cabo de Sao Vicente. Op de kant staan een paar mensen met een grote vlag naar ons te zwaaien. Het zijn Pa, Ma en Lique, wij zwaaien dapper terug.
Een uurtje later gooien we het anker uit in de haven van het vissersdorp Sagres op een akelige ankerplaats, grote rotsen achter ons en het anker ligt op allemaal kleine steentjes, we vertrouwen het niet en durven niet van boord om gezellig een hapje mee te eten, we eten dus maar een noodle soepie.
Na een nachtje rollen word het tijd om even de benen te strekken. We gaan aan land daar staan we ook niet stevig op de grond, die opeens niet meer beweegt. Na een tijdje komen Lique, Wolfgang, pake en beppe aanrijden. We lichten het anker en met een prachtig windje kracht 4-5 uit het zuiden varen we in 4 uurtjes naar Portimao.
Nadat we geankerd hebben komen we erachter dat er door de zuidenwind een lekkere deining de haven binnenloopt. Gelukkig wordt morgen wind uit het noorden verwacht.
Deze ligplaats is erg leuk. We hebben het prachtige strand van Feraguda “voor de deur”.

CASCAIS

donderdag 24 september 2009
Om 07:00 uur is er actie aan boord. Met enige moeite wordt de boot rond 07:30 uur uit de box gevaren. Het vereist de nodige stuurmanskunst van Bas en veel duw en trekwerk van de bemanning varen we zonder schade de haven uit.
Met een NNO wind, kracht 1 à 2 worden de zeilen niet bijgezet. Het is goed weer, een beetje heiig. Rond 13:30 uur trekt de wind aan en de zeilen worden gehesen. Later in de middag een luide kreet: “dolfijnen rond de boot”. Schitterend hoe de vissen, ogenschijnlijk moeiteloos, rond de boot dartelen. Kim was helemaal door het dolle, wij ook trouwens. Wat een prachtige ervaring.
Tegen 20:00 uur gaat de zon in prachtige kleuren onder. De wacht wordt gelopen door Reina en Bas. Er zijn veel boten in de omgeving waaronder vissersbootjes met vaak verwarrende verlichting. Opletten dus. Het grootzeil en de fok zijn gestreken. Op de motor wordt 8 knopen gevaren.
’s Nachts ontmoeten Reina en Bas weer een school dolfijnen. In het water trekken de dolfijnen prachtige lichtsporen, door de algen in het water.

Vrijdag 25 september 2009 komt de zon om 08:00 uur op. De wind is nog zwak en op de motor varen we nog 8 knopen.
De reis gaat voorspoedig. Figueira da Foz ligt in de verte te blinken. We zien de stranden bij Peniche en bewonderen de rotspartijen voor de kust bij Cabo da Rocha. Om 14:30 uur vaart de KIM de Marina van Cascais binnen. Een prachtige luxe boel hier. De boot wordt op een mooi plekje afgemeerd maar al snel komt een snelle jongen in een speedboot vertellen dat dat niet de bedoeling is en dat we ons eerst moeten melden. Na het inklaren krijgen we de plaats K05 toegewezen. In de Marina veel leuke restaurantjes en winkels , prachtige toiletruimtes, veel marmer. Maar goed, we hebben er mooi weer bij. De zonnetent wordt geplaatst een mooi ding, hard nodig met deze felle zon.
De jongelui doen rustig aan maar Janny en Sjolle willen het dorp alvast gaan verkennen. Cascais is een chique voorstad van Lissabon, dat vertaalt zich in de mooie gebouwen en beplanting. Veel gezellige terrasjes en cafeetjes, waar het om 22:00 uur pas lekker druk wordt.

zaterdag 26 september 2009
De dag begint met een zonnig ontbijtje aan dek. Na het wassen douchen gaan de jongelui naar het dorp, maar pake en beppe doen het nu even kalm aan en genieten van een bakje aan boord.
In de stad ontmoeten we elkaar weer op een kunstmarktje. We krijgen trek en de kip piri-piri aan het spit lokt. Het restaurant ligt pal aan een drukke weg met veel verkeer. In een rustige straat is een leuk terras bij een restaurant worden we door een snelle ober naar een tafel gebracht. De snelle ober met de bijnaam “speedy gonzales” vouwt van papier een kikker voor Kim. Ze is helemaal onder de indruk. Met een lekkere sangria smaakt de kip prima.
Over twee dagen is Ma jarig en in een grote mall wordt naar een leuk cadeau gezocht.
In de grote supermarkt Jumbo is het smoordruk. De inkopen voor morgen worden gedaan. In het stadje slenteren we langs de kust langs simpele visserswoninkjes, mooi ruime stranden en grote rotspartijen. Het is hier echt prachtig.
Aan boord eten we een broodje, nemen een borrel, internetten nog wat en gaan dan op de kooi.

zondag 27 september 2009
Onze buren, Nederlanders met een Oyster 54, hebben drie kinderen aan boord. Prachtig, vriendinnetjes voor Kim. Louise heeft dezelfde leeftijd en komt aan boord te spelen. De twee oudere kinderen gaan leren. Ze hebben een programma van de Wereldschool en moeten ieder dag een paar uur studeren onder leiding van hun moeder.
Het is een echte zondagmorgen, laat uit bed, ontbijt en rustig wat omhangen.
’s Middags de stad weer even in. Met Kim en de alle buurmeisjes naar het strand. Zandkastelen bouwen, met water knoeien en zwemmen. Als bekroningen van de middag een dikke ijsco.

maandag 28 september 2009
Het is feest. Janny is jarig. Er wordt luidkeels voor beppe gezongen en cadeautjes worden uitgepakt. Wat een feest!
Een leuke oosterse tas voor boodschappen, een grote badhanddoek en zwempak voor de zilte wateren van Portugal en een fles port (waar we allemaal plezier aan kunnen beleven).
Reina had met Kim een lekkere appeltaart gebakken en die werd verorberd tijdens het bakje koffie. De buurmeisjes van de Windflower kwamen met mooie tekeningen.
’s Middags het stadje weer even in en even een Segway uitgeprobeerd. Leuk speelgoed, een andere dag maar eens een paar uur huren. De hele familie ligt aan het strand. Het water is nog wel een beetje koud maar de kinderen geven daar niet veel om en plonzen naar hartenlust in de zee. De buurmeisjes zijn er ook met hun kapiteinse.
’s Avonds een speurtocht naar een leuk restaurant. We komen weer uit in het ons bekende leuke straatje. Het eten was goed maar niet super. De spontane etentjes onderweg vallen steeds erg goed uit. Het is al laat en Kim is hondsmoe en slaapt in de armen van Reina. De schat heeft ook zo’n drukke, enerverende dag gehad.

dinsdag 29 september 2009
Het plan is morgen verder te varen en Sjolle en Janny willen nog naar Lissabon.
Dus nemen een sneltrein richting centrum.
Reina Bas en Kim genieten van het mooie weer en het strand.

PORTO

maandag 21 september 2009
Het wordt een lange trip naar Porto. Om half zeven wordt de motor gestart. Het is nog pikkedonker in de baai. De zon komt prachtig op achter Vigo.
Om 11:00 uur wordt de monding van de Rio huppeldepup gepasseerd, dit is de grens van Spanje met Portugal. De wind is pal Z met kracht 2 á 3 Bf. Onze koers is 180˚snelheid 7,1 Knt. (11:50 uur).
Het is varen met hindernissen. Het is slalom varen om alle boeien van de visnetten te ontwijken. Er staan niet een paar boeien, nee honderden. Dat er nog een vis in de Oceaan overblijft!
Later in de middag trekt de wind aan en we naderen Leixos, de haven in de monding van de Douro. De Marina ligt een hoek van de handelshaven en ligt bomvol. De havenmeester dirigeert het schip naar een nauwe aanlegplaats. Het past allemaal maar net, maar hier komt de stuurmanskunst van Bas om de hoek.

dinsdag 22 september 2009
Vandaag alweer schitterend weer. Na de gebruikelijke ochtendrituelen als ontbijt, douchen, koffie wordt een taxi besteld die ons naar het centrum van Porto gaat brengen. De taxichauffeuze houdt van snelheid, ze scheurt ons door het verkeer naar het centrum. Het eindpunt van de rit is de zuidoever van de rivier waar de oude pakhuizen van de Porthuizen staan. De authentieke bootjes met in het zeil de naam van de porthuizen liggen aan de oever. Het is er druk met toeristen.
Over de bekende boogbrug wordt aan de andere oever een restaurantje gezocht voor een pilsje en een broodje of een salade met vis. De ober doet maar wat en we krijgen een klef broodje met ham en kaas. Voor we kunnen protesteren is de ober al weg.
Slenterend door de oude stad vergapen we ons aan de vele soorten port die er te koop zijn. Bij een ijstent bestellen we een lekkere milkshake en Kim een ijsje. Die van beppe vindt ze eigenlijk veel lekkerder en beppe’s ijsje verdwijnt in het buikje van Kim. Kim heeft het wel gehad met de stad en lopen naar het station om met de taxi naar de Marina gebracht te worden. De taxichauffeur praat honderd uit over Porto, de politiek en zijn kinderen die in Duitsland wonen. Moeilijk hoor een taaltje van Portugees,Duits en Engels door elkaar.
Vanavond wordt er even niet gekookt. De keuze valt op een pizzeria, maar die is niet in de buurt. Het strandrestaurant is ook goed en het eten is er heerlijk. Grote Gamba’s, voortreffelijk klaargemaakt, witte port (erg lekker), biefstuk (mals!), met een voortreffelijk glas wijn met een Irish koffie toe.
Deze dag kon niet meer stuk.

woensdag 23 september 2009
Laat van bed, oorzaak gisteravond.
Met Lique Somer gebeld hoe het daar in Rapousera was. Ze had net een nest jonge honden, met Phillipine is het afwachten en de schroef kon wel naar haar adres gezonden worden.
Janny en Sjolle doen de boodschappen. Reina en Bas gaan wat telefoontjes plegen en mailen. Het weer is geweldig en we treffen elkaar op het strand.
’s Avonds met Marcus en Renny gebeld en hun gefeliciteerd met Robin’s verjaardag. Morgen richting Lissabon, naar de haven van Cascais.

VIGO

Zaterdag 19 september 2009
Vannacht weer stevige buien. Het zicht is matig tot goed. Wind NW, kracht 3. Vigo wacht op ons en om 07:50 uur vertrekken we uit de baai. Rond 10:30 uur passeren we Kaap Finistère (de Romeinen noemden deze plek het einde van de wereld). Dat valt dus mee want er ligt nog een hele wereld voor ons. Na een mooie rustig trip op de motor (8 Kn/h) komen we om 17:00 uur in Vigo aan. De grote Marina ligt vol en je moet daar met de kont naar de wal aanleggen en het anker voor uit. Wat een gedoe. In de nieuwe Marina Punta Lagoa is plaats genoeg de Marina ligt wel verder van het stadscentrum maar heeft alle faciliteiten. Door de geweldige hulp van twee havenmeesters lag het schip na een half uurtje AL goed afgemeerd. Na deze zeer inspannende reis hadden we wel een kleine versnapering verdiend. Proost.
In de grote, prachtig ingerichte Club Nautico was geen kop te bekennen. De moderne keuken stond ons toe te glimmen. Maar om een hapje te eten werden we verwezen naar een nabijgelegen restaurantje voorbij een oude scheepswerf en industrieterrein. Niet een plek waar je een goed restaurant zou zoeken. Op de hoek van de straat het eerste restaurantje, leeg, gestapelde stoelen en geen activiteiten. 100 meter verder is weer een restaurant. Café Meson Veha. De uitbater snelt al naar buiten om potentiële klanten binnen te praten. Het restaurant ziet er wat “sutterig” uit, om het maar eens in “geef Frysk te sizzen” eenvoudig Spaans zullen we maar zeggen.
Tapas worden besteld en Reina besteld iets wat op papier heel lekker lijkt, maar wat het is? Ook hier is de taalbarrière een probleem. Maar wat schets onze verbazing? Wat we voorgeschoteld krijgen is erg lekker. Een schaal lekkere grote gamba’s (gambonas), ham met kaas, in knoflook gebakken champignons, calamares, insalata en twee flessen goede witte wijn, Bakje koffie met een eigengemaakt likeurtje toe. Het is een koffielikeur wat iets op Bailley’s lijkt. Lekker. De flesjes zijn rap leeg. Kim krijgt nog een zelfuitgezocht ijsje. En dat voor € 56,80.
Van betaalpasje hebben ze hier “nooit van gehoord” dus gaat pake met de eigenaar in de auto naar een nabijgelegen bank om te pinnen. De camareros heeft een royale fooi verdiend. De boot ligt op de terugweg verder dan op de heenweg. Na nog wat nazitten met oude verhalen uit onze familiehistorie gaan we voldaan op de kooi.

Zondag 20 september 2009
We worden laat gewekt door een stralend zonnetje. In een paar toiletcontainers bevinden zich de douches en liggen aan de andere kant van de Marina het is een hele tippel. Maar goed, beter dan niets.Pake en Beppe gaan vandaag de stad in Bas Reina en Kim blijven even bij de boot rondkeutelen. Alweer een leuke dag. De boot is inmiddels weer vaarklaar gemaakt. Morgen op naar Porto.

CAMARINAS

woensdag 16 september 2009
Kwart voor zes. De telefoon piept. Hans stuurt een Sms’je. Leuk hoor, maar we moeten er toch vroeg uit. Vigo staat op het programma. Daar kunnen we niet in een dagtrip naar toe varen en we besluiten ’s avonds te gaan ankeren in de Baai van Camarañas.
De wind NNO, kracht 6 en we treffen regenbuien. Bij aanhalende wind reven we de zeilen. Het zeilt meteen rustiger. Later op de dag valt de wind weg en het grootzeil wordt ingenomen, het klappert zo kapot. Op de motor varen we om 16:00 uur de baai in. Het anker gaat uit en we liggen te gieren als een gek. De wind wakkert weer aan tot 23 knopen. We vertrouwen het allemaal niet zo maar later tegen de avond zwakt de wind weer af en kunnen we buiten zitten om van de zonsondergang te genieten. Om 22:00 uur is het pikdonker.

donderdag 17 september 2009
Om 09:00 uur laat Kim zich horen. Het regent licht, maar zo nu en dan laat de zon zich ook even zien. Het is frisjes en windstil.
Het gaat later op de dag harder waaien en het gaat harder regenen. Wat het spoelt. De regen valt met bakken uit de hemel. Mooi weer voor een lange siësta en de electrische deken er bij aan.
Maar we zijn bikkels, bestormen het strand met ons landingsvaartuig en verkleed als waterdichte marsmannetjes veroveren wij een eucalyptusbos! Kim verpletterd met haar laarsjes alle belletjes in de plassen en een verregende ezel ziet alles wat gelaten aan. Het ruikt trouwens lekker in het bos.
Er moeten nog wel boodschappen worden gedaan maar de animo om zich weer eens in de natte plunje te wurmen is zeer laag. Reina en Bas offeren zich op om met levensgevaar over de woelige baren naar het dorpje te varen. Gepakt en gezakt komen ze weer terug. Het is inmiddels half acht geworden en aan boord begint Reina direct met haar grote hobby: eten koken. Deze keer pasta, snel, gemakkelijk en bovenal lekker.
Het regent nog steeds berestelen. Maar eens afwachten hoe het weer morgen is.

vrijdag 18 september 2009
Het is nog hartstikke donker. 6:00 uur en allemaal licht en muziek rond de boot. Een hoop gesjor en geschreeuw. Het vissersschip NACHO haalt de netten op. Maar wat blijkt, de touwen zitten onder het schip vast aan de schroef of aan het roer. Ze rukken eraan als wat. Bas roept dat ze dat moeten laten, straks is de schroef kapot of verbogen. Goede raad is duur. Ze snijden de touwen door en zeggen dat ze later terug komen met duikers. We zijn benieuwd. Na nog een uurtje slaap komen we aan dek en nu hebben we dichte mist. 50 meter zicht.
De zon doet verwoede pogingen om door te breken en langzaam trekt de mist op. Om 11:00 uur heeft Reina het wel gehad en ze trekt heel stoer haar zwempak aan en gaat het ijskoude water in. Ze kan zien dat de lijnen om de schroef zitten maar onder water duiken is geen optie met deze kou. Dus maar afwachten of de vissers woord houden.
Rond 12:00 uur komt een boot met drie man in duikerspak aan boord in zicht. Ze pakken voortvarend aan in de kortste keren zijn de lijnen doorgesneden. Maar nu komt de grap. De dappere dodo’s hadden wat onder water ontdekt. Druk pratend duiken ze weer onder en hijsen iets zwaars omhoog. En wat denk je, komen ze met ons anker boven. Hoe groot de teleurstelling! Het anker teruggezet en met een “muchas grazias” varen de heren bedroefd naar het dorp.
Aan de westkant van de baai zien we een groot strand, daar gaan we vandaag op ontdekking. We scharrelen er een uur rond want zwemmen wordt niets met dat koude water en gaan dan naar het strand aan de noordkant van de baai. Hier is bij een hotel ook een kleine speeltuin en Kim vindt al snel een vriendinnetje om mee te spelen. Wij halen een paar pilsjes bij het hotel en hebben een leuke ontspannen middag. De hotelhouder was een slimmerik. Op de rekening had hij geen komma in het bedrag gezet en hij wilde ons dus € 1950 op de visa laten betalen in plaats van € 19,50. Jammer meneertje.
Op de boot zet onze keukenprins ons weer een lekker maaltje voor van kipkerry met rijst en boontjes. Mjammie. We hebben het dan wel gehad en gaan 22:00 uur in de kooi.