Regen in 'Nederlandse' gemeente Bonaire

Donderdag 18 november 2010

Bas wil vandaag gaan duiken. Hij belt Wiro via de VHF en ze spreken om 10 uur af bij ons aan boord. Ester wil vandaag ook mee en vrienden van hun zullen op dochtertje Jasmijn passen. Ze varen naar de kant. Wiro, Bas en Ester zoeken de vrienden maar kunnen ze niet vinden! Ze komen terug naar de Kim. Ester gaat terug naar hun schip “De Zwerver” en Wiro en Bas besluiten om dan maar een duikje achter onze boot te maken. Kim vindt het erg grappig te zien hoe papa achter de boot onder water verdwijnt. Als kim en ik met het schoolwerk bezig zijn horen we na ongeveer 45 minuten opeens allemaal gebubbel tegen de romp. De mannen zijn weer terug en hebben een leuke duik gehad, waarbij ze een lionfish, schildpadden en erg tamme papagaaivissen hebben gezien.

Na het eten zal Bas de ramen en deuren bij Leo gaan opmeten om er traliehekken voor te gaan maken. Jammer genoeg komt het niet zo ver want om 13:00 uur begint het vanuit het zuidenwesten flink te waaien en binnen no time liggen we achter de mooring met de kont naar de kant flink te stuiteren. Bij de boot naast ons knapt een van de mooringlijnen tot onze grote verbazing blijven ze er gewoon liggen en ze liggen nog wel aan een binnenmooring. Ze moeten het zelf maar weten. De Victory is net binnengekomen als de wind zo aanhaalt. Bij hun knapt ook een mooringlijn en we zien Jan Bart in het water tussen de hoge golven zijn lijntje repareren. Lekkere binnenkomst! De bemanning van de “Rebel”, waar we vandaag een borrel zouden drinken, belt en ze begrijpen dat we dus met dit weer liever niet van de boot willen. Ze liggen iets noordelijker dan ons en naast hun boot heeft een lokale mooring het begeven en een mooi zeilbootje ligt nu op de kant te rossen en wordt er zo niet mooier op. Vier uren later ruimt de wind langzaam naar het noorden en wordt het eindelijk weer een beetje rustig op de ankerplaats. We drinken er een biertje op en blijven vanavond maar even op de boot.

Zondag 21 november 2010

Bas is al een paar dagen bezig om traliehekken te bouwen voor Roger en Leo. De stalen hekken worden voor de deuren en ramen van het huis geïnstalleerd. Op Bonaire wordt geregeld ingebroken en het is dus verstandig om je huis goed te beveiligen. Leo wil graag dat Bas ze plaatst. Dus is hij de hele middag op pad. Kim en ik ruimen de boot op, doen de was en plonsen daarna in het water. Om half 6 horen we een dingy aankomen. Het zijn Jan Bart en Monique: “hebben jullie tijd?” Tuurlijk! Gezellig! Zodra ze aan boord zijn laat Kim trots al haar schoolwerkjes zien. Jan Bart en Monique staan flink te beren hoe mooi het wel is. Wel erg fijn, want er zijn geen pake's beppe's, ooms of tantes in de buurt die het kunnen doen. Dan roept Bas op de walki talki dat hij klaar is. Jan Bart biedt aan hem op te halen en hij geniet onderweg van Kim die helemaal aan de dingy gewend is en dikke lol heeft als ie over 'kleine' golfjes racet. Als Kim en de mannen terug aan boord zijn openen we een flesje wijn, en nog één en nog één. Het is weer erg gezellig en het wordt weer erg laat!

De rest van de week moeten we het rustig aan doen. Bas kan niet aan het werk want het regent elke dag dat het spoelt. Sinds Bonaire een gemeente van Nederland is geworden is het weer ook echt Nederlands geworden. Veel regen en grijze luchten en daar wordt natuurlijk flink over geklaagd.

Wel kan Bas wat kleine klusjes doen voor Herman en Rian op het zeilschip de “Lyra”. Er zijn wat dingen stuk die Bas repareert. Herman en Rian zijn echt leuke reizen aan het maken. Daarbij vergeleken zijn de Cariben saai. Ze zijn al in Groenland geweest en gaan straks vanuit Sint Maarten naar Brazilië zeilen om van daaruit naar het zuiden te varen en de 60ste breedtegraad te kruisen. Antarctica. Brrrr.

We doen nog een avondduik met Jan Bart, Fenneke, Bas en ik. Gelukkig wil Monique even op Kim passen. Ik ben met de duik net een Jojo. Ik heb een nieuw jack en moet er even aan wennen. We hebben natuurlijk de laatste 5 jaar niet veel gedoken. Zodra we onderwater zijn zweven er twee joekels van tarpons om ons heen ze komen echt dicht bij Jan Bart heeft zelfs een bij de staart gepakt. In het begin vindt je dit leuk om eens mee te maken maar op het eind van de duik wil je ook wel eens gewoon op een visje schijnen zonder dat daar meteen een tarpon voor zweeft. Op het rif zien we een Caribische inktvis aan het werk. Hij probeert met zijn netje tussen zijn tentakels visjes te vangen. zodra hij in de schijnwerpers komt en zeker in het licht van het nieuwe lichtbaken van Bas, probeert hij door een heel dun spleetje weg te kruipen. Tot onze grote verbazing lukt dit ook nog. Wurm, wurm en ploep, weg is hij. Na een uur zijn we weer boven. Een leuke duik, dat was lang geleden!

Aan het eind van de week verkassen we de boot om weer eens te kunnen internetten. De Victory, de Rebel en nog wat boten zijn vertrokken en dus er is weer voldoende plaats aan de moorings.