vacantie Curacao Pake en Beppe 2

Zaterdag 16-10-2010

Al vroeg is iedereen in rep en roer. We zeilen vandaag naar Bonaire. De wind is gunstig, 4-5 Bf uit Oostelijke richting. In het kanaal van het Spaanse Water naar zee worden de zeilen gehesen. Met de motor bij varen we pal zuid om Curaçao vrij te varen. Daarna noordoost richting Bonaire. We krijgen nog een paar tropische buien over ons heen en een stevige onweersbui. Dat maakt het even niet leuk. We varen aan de wind en het wordt een paar uur stevig hakken en Jantje is niet helemaal happy. Het is toch een mooie tocht onderweg zien we veel vliegende vissen. De vissen zijn ongeveer 10 cm lang en zweven op hun vleugels een behoorlijk eind boven de golven. Een leuk gezicht. Rond 17:00 uur leggen we de boot vast aan een mooring op de rede van Kralendijk, niet ver van Karels Bar.

17-10-2010

Er is op deze zondagmorgen al vroeg actie aan dek. De zeilen worden opgedoekt en de zonnetent weer opgehangen, zonder is het veel te warm onder de stralende zon. Eerst maar even afkoelen in het prachtige heldere water. Het is een lust. Tientallen vissen knabbelen aan de onderkant van het schip. De bodem is weer flink begroeid met schelpen en slierten wier. Bas en Kim snorkelen naar de kant, daar zijn nog meer soorten vis te vinden. In de middag maken we ons klaar voor de happy hour bij het Plaza ResortBonaire, een schitterend complex met een leuk zwembad, die direct veroverd wordt door Kim. Ze maakt direct contact met kinderen en heeft de meeste plezier. We liggen eerst nog een tijdje op de stretchers voordat het happy hour begint en start

en met een grote pull Heineken, heerlijk! Het wordt drukker bij de strandbar, een leuk muziekje vanaf een oude truc en een stoïcijnse diskjockey. Een van de gasten zingt een paar nummers van de groep “de Dijk”, we gaan er met een cocktail (mudslide) eens lekker voor zitten. Kim steelt de show door onverstoord met de zanger op het podium te gaan dansen met allemaal disco lichtjes om haar heen. Jammer genoeg is de batterij van het fototoestel leeg. Ook wij laten ons van de goede sportieve kant zien en hossen met de menigte mee op de dansvloer. Kim doet ook dapper mee tot ze bekaf bij pake in de armen in slaap valt. Wij feesten nog even door. Het is echt oergezellig om half 11 breken we op en varen met de dingy terug naar de KIM en zoeken moe de kooi op.

18-10-2010

Vanmorgen naar Customs om in te klaren. Moppers van de douane dat dit zaterdagavond meteen had moeten gebeuren en wij denken dat dan alles dicht is.In Kralendijk is het heet. Zeker na het bezoek aan het lekkere koele kantoor van Customs.In een duikzaak gaan we op zoek naar een duiklamp voor Bas. De dames zijn niet zo op de hoogte hoe de apparatuur werkt. Het tempo ligt ook niet al te hoog, de prijs wel.. Een bakje koffie met appelgebak(zelf gebakken) smaakt goed. In de supermarkt doen we wat boodschappen, Bas, Reina en Kim gaan hierna naar de boot en pake en beppe willen het dorpje nog even goed verkennen. Er is weinig te beleven, maar het is ook op het heetst van de dag het lijkt dat wij de enige domme Nederlanders zijn die door de hitte sloffen. Bij Karels nemen pake en beppe een lekkere frisse Corona pils. Een mevrouw uit zeeland geeft puffend haar verslag dat ze vaak naar Bonaire komt, maar dat ze ook blij is dat ze morgen weer naar huis kan waar ze door haar zoon wordt verwelkomt met een grote pan boerenkool. Na de oproep via de walkie talkie komt bas ons halen. Pake gaat meteen zijn nieuwe flippers uitproberen met verwoestende snelheid klieft hij door het water. Bas is gevraagd voor een lasklus aan de mast van een Nederlands schip wat op Santa Margaritha is gekocht, dit brengt weer wat geld in het laatje. Na het eten zakt iedereen onderuit met een mooi boek of een krantje.

19-10-2010

Klein Bonaire is een laag koraaleiland voor de kust van Bonaire. De bomen zijn hier in het verleden allemaal gekapt voor de productie van houtskool en het eiland heeft in de slaventijd jaren gediend als quarantaine eiland voor de zieke slaven. Ze werden hier afgezet met wat voedsel en wanneer ze het overleefden dan kwamen ze weer in het arbeidsproces. Ja, zo ging dat vroeger. Het snorkelen en duiken bij dit eiland is een belevenis. Na een honderd meter vanaf het strand duikt de bodem bijna loodrecht naar de diepte en op die rand is er een betoverende scala aan vissen, schildpadden en de mooiste koraal. Tijdens het snorkelen ontdekt Bas een koraalduivel (lionfish). Deze zeer giftige vis is een ecologische ramp voor de Caribische eilanden. Ieder maand leggen deze vissen 30.000 eitjes waardoor ze zich snel verspreiden. Ze hebben giftige uitsteeksels. Wanneer je als zwemmer er door wordt gestoken is het levensbedreigend en het dier eet veel jonge vis waardoor vissen geen kans krijgen zich te ontwikkelen. Voorzichtig is het visje gevangen en van alle kanten bewonderd, want het is een prachtige vis. Uiteindelijk is het doodgeslagen en met militaire eer diep begraven. De zon begint al te za

kken wanneer we terug varen. Inmiddels is de “Victory” van Jan-Bart en Monique ook aangekomen.

20-10-2010

We huren vandaag 3 scooters om het eiland te verkennen. Om 9 uur staan we voor de deur van het verhuurbedrijf aan de Kaya Grandi. Drie oude scootertjes staan op ons te wachten. Na de nodige instructies starten we richting het Gotomeer. Kim zit met een coole helm en bril bij Bas voorop en beppe zit achter de brede rug van pake. In het Gotomeer fourageren tientallen flamingo's en de omgeving is prachtig, het lijkt wel het wilde westen. In het plaatsje Rincon stoppen we voor een koel drankje. Het is al middaguur en we bestellen een portie nasi met wat lekkere dingetjes. Iets voorbij Rincon is een museum, Mangazina di Rei, hier woonden de slaven. Ze moesten iedere zaterdagavond vanaf de zoutpannen hier naar toe lopen om hier hun wekelijkse provisie en gereedschappen te ontvangen. Bijzonder is ook het hek van cactussen, ze

worden kruislinks neergezet en vormen zo een ondoordringbare afscheiding. Langs de Kaminda tras di Montana rijden we naar Kralendijk, het is bloedheet en de zon schijnt ongenadig. We stoppen bij een supermarkt om water te halen en smeren ons weer in met zonnebrand 50+. Op de Kaminda Sorobon slaan we linksaf over een stoffig hobbelig paadje naar Cai aan het Lac Cai, dit meer is erg ondiep en het water warm, we duiken erin om wat af te koelen..(hoezo afkoelen). Er liggen drie bergen conchschelpen. Jammer dat we die niet mee mogen nemen. Aan de andere kant van het meer is een surfschool “Jibe City” met een leuk restaurantje bij een klein strandje. We hebben wel weer een koel biertje verdiend. We rijden om het grote Pekelmeer en komen bij de bekende slavenhuisjes van Oranje Pan. Op een groot bord staat de geschiedenis van het Pekelmeer. Voor de Nederlanders met het echte VOC mentaliteit een prima handel, maar een ellendig bestaan voor die arme slaven. Dan te bedenken dat hier wel 10 man/vrouw in deze hutje sliepen en dan in het weekend helemaal naar Rincon moesten lopen voor hun eten. De scooters gaan terug naar de verhuurder en het was weer

een geslaagde dag.

21-10-2010

Ontbijt-lezen-koffie-zwemmen-lezen-lunch-lezen-zwemmen-bakje thee-lezen-eten-snorkelen-naar bed. Dit is het ritme van een luie dag.

22-10-2010

Vandaag staat een tocht naar het natuurpark “National Park Washington–Slagbaai” op het programma. We huren een pick up truck en rijden via Rincon naar de entree van het National park. Bij deze ingang is een kleine tentoonstelling over de slaventijd en de vegetatie en de hier levende dieren. Het park was tot de dertiger jaren een plantage waar het geneeskrachtige Aloë Vera werd verbouwd. De bossen werden gekapt en het hout werd verwerkt tot houtskool. Koraalbrokken werden in de kalkovens tot kalk gebrand. In het meertje Salina Matijs staan een paar prachtige roze flamingo's. De wegen zijn verschrikkelijk slecht, dit komt mede door de overvloedige regenval van de laatste weken. Aan de noordkust verwachten we een spuitende “blow hole”. Die is er niet. De Boca Chikitu kan nu wel in Boca trash veranderd worden. Er liggen echt duizenden plastic flessen en andere troep in de boca. Wat zijn wij mensen toch viespeuken. Het vroegere lighthouse “Malmock” is een ruïne. Je moet hier niet struikelen en vallen want de rotsige kalkbodem heeft vlijmscherpe punten. Kim staat in de ruïne en ziet mogelijkheden om hier een patatzaakje te beginnen. We spelen het spel vrolijk mee en eten hier heerlijke stenen patatjes en bitterballen. Bij het Slagbaai restaurant halen we echte patat en een pilsje. Het is hier een mooi strand om te snorkelen maar we gaan verder om de vogels en leguanen te zoeken maar jammer genoeg vinden we ze niet! Na de uitgang gaan we een onverhard pad in, die evenwijdig aan de kust loopt. We rijden langs grote windmolens, die 25% van de energie van het eiland leveren en komen bij inscripties van indianen die te maken hebben met sterrenkundige kennis van de indianen. In Kralendijk hebben we een afspraak met Karin en Roger, vrienden van Reina en Bas. Ze hebben elkaar 10 jaar geleden in Carriacou voor het eerst ontmoet. Na een gezellige borrel en een barhap varen we terug naar de boot .

23-10-2010

De auto moet om 10 uur terug zijn bij de garage. Reina, Bas en Kim doen nog even wat boodschappen want morgen varen we terug naar Curaçao. Onderwijl ruimen pake en beppe de boel op en geven de boot binnen even een goede beurt. We gaan uitklaren zodra Bas, Reina en Kim terug zijn. ’s Avonds nemen we afscheid van Bonaire met een heerlijk etentje bij restaurant “It rains fishes”. Die man die tegenover ons zat, was dat nou echt Maxime Verhagen? Jazeker! In zijn Twitter bericht stond dat hij een weekje vakantie had gehad! De zonnetent wordt alvast opgeruimd en binnen van alles zeevast gezet.

24-10-2010

Op de rede van Kralendijk worden de zeilen gehesen en in de stralen van de opgaande zon zeilen we voor de wind richting Curaçao. De “knientsjedagen” zitten er voor pake en beppe bijna op. Onderweg wordt de vislijn uitgerold en na een uurtje horen we de klik van de klem. We hebben beet. Bas trekt de handschoenen aan en haalt de lijn in. Er komt een prachtige vis boven. Een Sailfish. Een slanke vis met een geweldige rugvin en met een scherpe bek als een zwaardvis. Het is zo’n mooi beest dat er wordt besloten het dier vrij te laten. We zeilen nu pal voor de wind en de fok wordt uitgeboomd. Dat scheelt weer in snelheid maar een spinaker zou hier op zijn plaats zijn. Bij Curaçao worden we nog ingehaald door een stevige bui. De zeilen worden ingehaald en we varen op de motor het kanaal in naar het Spaanse Water. Het is weer zoeken naar een goede ankerplaats. We moeten wel buiten de gele boeien liggen want het is druk in de baai. We krijgen direct weer commentaar van de zeilschool. De “Victory” loopt ook binnen. Aan de spiegel hangt een grote wahoo. Trots laat Jan-Bart zijn vangst zien en hij belooft dat we een stuk zullen krijgen. Dat lijkt ons een goed idee.

25-10-2010

We moeten ons vandaag weer inklaren, wat een gedoe toch. We bellen rond voor een auto en huren eentje bij ene Marc. We zullen worden gehaald maar de monteur is zeker de weg kwijt want we worden pas na een dringend telefoontje na een uur gehaald. De auto is prima. We tuffen naar Willemstad doen de nodige administratieve handelingen en gaan nog een boodschap doen bij de Yamaha dealer. In de Amandelstraat 37 heeft Renny gewoond toen ze hier stage liep voor de Pabo. Op haar verzoek maken we een paar foto’s. Nog eens naar Mambo Beach en terwijl een tropische bui alle gasten van het strand verjaagt zitten wij aan ons galgenmaal. De Irish Coffee na afloop maakt de maaltijd rond en voldaan gaan we “schipwaarts”. Voor dinsdag 26 oktober is onze terugvlucht geboekt. We pakken de koffers, zoeken een plekje voor de cadeaus, nemen nog een laatste duik en na het douchen heeft Reina de Wahoo heerlijk gebakken. We laten de vis goed smaken. De tocht naar het vliegveld voert ons nog eens langs allemaal bekende plekjes en om drie uur worden de koffers ingenomen en worden we gesommeerd om direct door te lopen naar de douane voor de uitgebreide controle. Niks nog even een ijsje met de jongelui. Inmiddels is Reina even naar het toilet en bij haar terugkomst is Kim weg. Lichte paniek. Pake vindt haar terug bij de toiletten. Ze was achter Reina aan gelopen en in de consternatie had niemand haar gemist. Dat was schrikken. Bas en Reina waren even goed nijdig op haar en het afscheid verliep daardoor een beetje droevig. Vlucht 0785 had weer enige vertraging omdat alle bagage nog niet aan boord was. Om 17:20 uur vertrokken we met de Boeing 747-400 richting Amsterdam. We werden weer goed verzorgd. s Morgens om 07:30 uur landt het vliegtuig op Schiphol. Buiten is het echt Hollands weer. Het motregent, het is 8˚C en er staat een harde wind uit Z.W. Het is KOUD! Direct alle extra kleren aan en we lopen direct door naar het station. Om tien voor negen vertrekt de trein naar het noorden en om veertien minuten over elf staan we op het station waar Renny ons met Merel en Robin op staat te wachten. Thuis direct de kachel op 21 graden en om een uur of twee lagen we lekker even te bekomen van de reis onder ons donzen dekbedje.