Saturday, February 6, 2010

TRINIDAD-GRENADA

6 januari 2010
Vandaag vertrek van Scotland Bay naar de haven van Chaquaramas op Trinidad. Het lokt ons niet erg aan want bij Chaquaramas is een haven waar mensen heen gaan om aan hun boot te werken. Het is ook niet een echt leuke baai met strandjes en palmbomen. Het is gewoon een industriehaven.
De reden om hier heen te gaan is om een nieuwe watermaker te kopen. Bas heeft van zijn broer een gebruikte watermaker gekregen, maar die blijkt niet geschikt voor gebruik op onze boot. De goede gaan ver boven ons budget.
Er worden nog wat boodschappen gedaan en er worden wat dingen geregeld.
De boot is net volgeladen met etenswaren, we staan op het punt naar Grenada te vertrekken, en wat denk je, komt het Nederlandse zeiljacht de Pjotter binnenvaren met een gezin aan boord met de kinderen Emma en Macsen. Na de kennismaking gaan we gelijk met zijn allen zwemmen en na afloop pizza’s eten. Emma heeft de leeftijd van Kim en komt op de boot met haar spelen. Kim vindt het prachtig en Emma is meteen haar dikke vriendin.
Later komt ook nog de Tangaroa binnen en daar zijn twee meisjes aan boord. Het zeilschip de Victory ligt bij powerboats op de kant en ziet er zielig uit. Met alle families en de hele horde kinderen gaan we meestal ‘s middags om een uur of vier zwemmen met een biertje erbij wordt het een gezellige boel. Kim leert hier zonder de bandjes zwemmen en wil ze later ook niet meer om.

19 en 20 januari 2010
De 20e willen we echt verder gaan de 19e komt Emma nog even aan boord om te spelen en ‘s middags nemen we bij het zwembad afscheid van de Nederlanders.
Wanneer ik de volgende morgen wakker word, kan ik de rechterkant van mijn gezicht niet meer bewegen. Ik schrik daar vreselijk van en vraag op het cruisersnet om een dokter. Gelukkig kan ik een afspraak maken met dokter Grant en gaat er nog een cruiser naar haar toe, zodat ik met hem in de taxi mee kan rijden.
Na het gesprek met de arts en wat testen blijkt dat ik het Bell's Palsy syndroom heb, wat betekent dat er een gezichtszenuw door een ontsteking beknelt is geraakt en daardoor de spieren in je gezicht niet meer aanstuurt. De helft van je gezicht is verlamd. Meestal geneest dit na 6 tot 8 weken, maar soms is de zenuw zo erg beschadigd dat het blijvend is. Ik krijg twee soorten heftige medicijnen mee naar de boot en nu maar afwachten of mijn scheve koppie weer bijtrekt.
Terug op de boot gooien we het schip van de mooring los en varen naar Scotland Bay om daar een paar dagen van de schrik te bekomen.

maandag 25 en 26 januari 2010
Terug in Chaquaramas hebben we nog een paar gezellige dagen met de Nederlandse gezinnetjes en hebben zelfs een echte Nederlandse BBQ in de regen.
De 26e klaren we uit. Het is tijd om naar Grenada te gaan. Met onze clearance papers halen we nog een paar dozen wijn en bier. Op deze manier hoef je er geen belasting over te betalen. Op de eilanden is drank erg duur, behalve rum natuurlijk. Dat wordt overal gebrouwen en niet te duur verkocht.
*
Na alle boodschappen en drank te hebben gestouwd wordt er nog even lekker gedoucht. Lekker opgefrist wordt koers gezet naar Scotland Bay, daar eten we wat en maken de boot klaar voor de reis. Om 08:15 uur ligt Kim op bed het anker wordt opgehaald en op richting Grenada.
We varen ‘s nachts omdat er in december een boot tussen Grenada en Trinidad is overvallen door piraten. De piraten waren afkomstig uit Venezuela waarschijnlijk Peninsula de Paria ze voeren in een pirogue met drie grote motoren. De boot is overdag om een uur of één overvallen.
Deze nacht zijn ze zeker niet actief. Het waait een halve storm, 25-35 knopen. Het regent pijpenstelen. De zee is ruig en het wordt steeds ruiger door de harde wind. We knallen aan de wind, dit is zeker niet een comfortabel tochtje, helemaal niet voor piraten in een klein bootje.
Om half 10 ligt Prickly Bay voor ons en we zijn helemaal verbaasd als we zien hoeveel boten er in de baai liggen. Dat was 10 jaar geleden wel anders. Ook wel vol maar niet zo vol. Achter in baai de wordt het anker uitgegooid en we gaan aan land om in te klaren. De douane was erg vriendelijk, heel wat anders dan toen we hier voor het eerst kwamen.
We drinken een biertje bij ons oude, vertrouwde barretje en vragen aan de tuinman of hij een kokosnoot voor ons uit de boom wil plukken. Hij zit in no time in de boom en kwam terug met twee mooie kokosnoten. Kim was het vanaf Nederland al beloofd.
Op de boot wordt er een rietje ingestoken en zo zitten we lekker uit een kokosnoot te drinken. Het smaakt niet als een snoepje, zoals Kim had gedacht had.
‘s Middags komt de bemanning van de ''Waterman' bij ons aan boord. We hebben een zeil voor hen meegenomen uit Trinidad.
Na even kletsen begint er bij mij opeens een lichtje te branden. Henri, Akke en Lotte? Die hebben we 12 jaar geleden op Bermuda ontmoet, toen was Akke net zwanger van Lotte. Door haar zwangerschap was ze erg zeeziek. Henri moest toen hun boot alleen naar de Azoren zeilen. Bas en ik deden toen een delivery op een Irwin 43, “The Phantom D”, die we van de Cariben via New York naar Toronto hebben gezeild.
‘s Avonds om 20:00 uur lag de hele familie op de KIM in een diepe slaap.

No comments:

Post a Comment