VIGO

Zaterdag 19 september 2009
Vannacht weer stevige buien. Het zicht is matig tot goed. Wind NW, kracht 3. Vigo wacht op ons en om 07:50 uur vertrekken we uit de baai. Rond 10:30 uur passeren we Kaap Finistère (de Romeinen noemden deze plek het einde van de wereld). Dat valt dus mee want er ligt nog een hele wereld voor ons. Na een mooie rustig trip op de motor (8 Kn/h) komen we om 17:00 uur in Vigo aan. De grote Marina ligt vol en je moet daar met de kont naar de wal aanleggen en het anker voor uit. Wat een gedoe. In de nieuwe Marina Punta Lagoa is plaats genoeg de Marina ligt wel verder van het stadscentrum maar heeft alle faciliteiten. Door de geweldige hulp van twee havenmeesters lag het schip na een half uurtje AL goed afgemeerd. Na deze zeer inspannende reis hadden we wel een kleine versnapering verdiend. Proost.
In de grote, prachtig ingerichte Club Nautico was geen kop te bekennen. De moderne keuken stond ons toe te glimmen. Maar om een hapje te eten werden we verwezen naar een nabijgelegen restaurantje voorbij een oude scheepswerf en industrieterrein. Niet een plek waar je een goed restaurant zou zoeken. Op de hoek van de straat het eerste restaurantje, leeg, gestapelde stoelen en geen activiteiten. 100 meter verder is weer een restaurant. Café Meson Veha. De uitbater snelt al naar buiten om potentiële klanten binnen te praten. Het restaurant ziet er wat “sutterig” uit, om het maar eens in “geef Frysk te sizzen” eenvoudig Spaans zullen we maar zeggen.
Tapas worden besteld en Reina besteld iets wat op papier heel lekker lijkt, maar wat het is? Ook hier is de taalbarrière een probleem. Maar wat schets onze verbazing? Wat we voorgeschoteld krijgen is erg lekker. Een schaal lekkere grote gamba’s (gambonas), ham met kaas, in knoflook gebakken champignons, calamares, insalata en twee flessen goede witte wijn, Bakje koffie met een eigengemaakt likeurtje toe. Het is een koffielikeur wat iets op Bailley’s lijkt. Lekker. De flesjes zijn rap leeg. Kim krijgt nog een zelfuitgezocht ijsje. En dat voor € 56,80.
Van betaalpasje hebben ze hier “nooit van gehoord” dus gaat pake met de eigenaar in de auto naar een nabijgelegen bank om te pinnen. De camareros heeft een royale fooi verdiend. De boot ligt op de terugweg verder dan op de heenweg. Na nog wat nazitten met oude verhalen uit onze familiehistorie gaan we voldaan op de kooi.

Zondag 20 september 2009
We worden laat gewekt door een stralend zonnetje. In een paar toiletcontainers bevinden zich de douches en liggen aan de andere kant van de Marina het is een hele tippel. Maar goed, beter dan niets.Pake en Beppe gaan vandaag de stad in Bas Reina en Kim blijven even bij de boot rondkeutelen. Alweer een leuke dag. De boot is inmiddels weer vaarklaar gemaakt. Morgen op naar Porto.